โขนง คือ

• ขะโหฺนง
  น. ขนง, คิ้ว.

• โข     ( ปาก ) ว. มาก. (กร่อนมาจาก อักโข ซึ่งตัดมาจาก อักโขภิณี).
• โขน     ๑ น. การเล่นอย่างหนึ่งคล้ายละครรำ มักเล่นเรื่องรามเกียรติ์ โดยผู้แสดงสวมหัวจำลองต่าง ๆ ที่เรียกว่า หัวโขน. ๒ น.
• ขน     ๑ น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนก ขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า
• ขนง     ขะหฺนง น. คิ้ว, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนง.
• นง     น. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).
• หัวโขน    ๑ น. รูปหัวยักษ์ ลิง ที่ใช้สวมเวลาเล่นโขนหรือละคร, โดยปริยายหมายถึงตำแหน่งหน้าที่หรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่ดำรงอยู่ มักใช้ในสำนวน เช่น สวมหัวโขน ถอดหัวโขน. ๒ น. เรียกขนมชนิดหนึ่งทำด้วยข้าวโพดคั่วคลุกน้ำ
• ออกโขน    ก. กระโดดโลดเต้นอึกทึกครึกโครมอย่างเล่นโขน, ทำท่าและออกเสียงเอะอะด้วยความโกรธ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ออกยักษ์ เป็น ออกยักษ์ออกโขน.
• เขนง    ขะเหฺนง น. เขาสัตว์, เขาวัวเขาควายที่ใช้เป่าบอกอาณัติสัญญาณ; ภาชนะใส่ดินปืน เดิมใช้เขาสัตว์; ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
• แขนง    ๑ ขะแหฺนง น. กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แตกใหม่จากลำของไม้พวกไม้ไผ่, กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แยกออกจากกิ่งใหญ่, โดยปริยายหมายถึงส่วนย่อยที่แยกจากส่วนใหญ่ เช่น วิชาฟิสิกส์เป็นแขนงหนึ่งของวิชาวิทยาศาสตร์. ๒ ขะแหฺนง ก.
• ข้าวหัวโขน    น. ข้าวตากคั่วคลุกน้ำตาลปึก.
• ถอดหัวโขน    ก. พ้นจากตำแหน่งหน้าที่หรือยศถาบรรดาศักดิ์.
• สวมหัวโขน    ก. เอาหัวโขนสวมศีรษะ, โดยปริยายหมายความว่า ดำรงตำแหน่งหน้าที่ใหญ่โตหรือมียศถาบรรดาศักดิ์แล้วมักลืมตัวชอบแสดงอำนาจ.
• โขนนั่งราว    นั่งราว โขนโรงนอก
• ขนงเนื้อ    ขะหฺนง- น. หนังสัตว์ที่เผาไฟให้สุกแล้วต้มให้เปื่อย เพื่อปรุงเป็นอาหาร.
• พระขนง    ขนง คิ้ว ขนคิ้ว

• โครงการมอบทุนการศึกษา โรงเรียนพระโขนงพิทยาลัย
• ผู้เต่งเพลง เสน่หาและแม่นาคพระโขนง ครูมนัส ปิติสานต์
• ติดสถานีรถไฟฟ้าพระโขนง ! ที่จอดรถสะดวกสบาย !
• ดู ศูนย์ความงามสโรรักษ์ สาขาพระโขนง ในแผนที่ขนาดใหญ่กว่า
• แขวง คลองเตย เขต พระโขนง จังหวัด กทม .
• ถนนสุขุมวิท แขวงพระโขนง เขตคลองเตย
• ถนนสุขุมวิท แขวงบางจาก เขตพระโขนง
• ศูนย์ความงามสโรรักษ์ สาขาพระโขนง
• อีเว้นท์ที่เดอะไฮฟว์ พระโขนง
• ถนนสุขุมวิท แขวงพระโขนงใต้