โขมงโฉงเฉง คือ

• ลั่น
  อื้ออึง
  เอ็ดอึง
  โขมง

• โข     ( ปาก ) ว. มาก. (กร่อนมาจาก อักโข ซึ่งตัดมาจาก อักโขภิณี).
• โขม     โขมะ- ( แบบ ) น. โกษม, ผ้าใยไหม (ผ้าลินิน), ผ้าขาว, ผ้าป่าน, ใช้เป็นศัพท์ประกอบว่า โขมพัตถ์ โขมพัสตร์ และแผลงเป็น โขษมพัสตร์ ก็มี. ( ป. ; ส.
• โขมง     ขะโหฺมง ก. พลุ่งออกมาพร้อมกันมาก ๆ เช่น ควันโขมง. ว. ฟุ้ง, เอ็ดอึง, เช่น คุยโขมง.
• ขม     ๑ ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด. ๒ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amaranthus วงศ์ Amaranthaceae มีหลายชนิด เช่น ผักขมหนาม ( A.
• โฉ     ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
• โฉงเฉง     ว. เอะอะเอ็ดอึงเป็นทำนองเกะกะเกเร เช่น พูดจาโฉงเฉง.
• ฉง     ดู กระฉง .
• เฉ     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• ฉำเฉง    น. มูลฝิ่นครั้งที่ ๓. (จ. ซำเฉง).
• มีควันพุ่งโขมง    มีรอยด่างพร้อย มีรอยเปรอะ มีรอยเปื้อน สกปรก
• -กระเฉง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระฉับ เป็น กระฉับกระเฉง.
• กระเฉง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระฉับ เป็น กระฉับกระเฉง.
• ฉงน    ฉะหฺงน ก. สงสัย, ไม่แน่ใจ, แคลงใจ.
• แฉง    น. กระบังศัสตราวุธ เช่น คนถือหอกแฉงปลอกทอง. (สุบิน). (ข.).
• กระฉับกระเฉง    ว. คล่องแคล่ว, กระปรี้กระเปร่าเหมาะแก่การ, ตรงข้ามกับ เงื่องหงอย, เฉื่อยชา.