โคลงนำ คือ

• การทาบทาม.vt
  การเล่นนำ
  การแสดงเอง
  ฉากเริ่มต้น
  เพลงโหมโรง

• โค     ๑ น. วัว (มักใช้เป็นทางการ) เช่น สั่งซื้อแม่โคพันธุ์ใหม่จากต่างประเทศ. ( ป. , ส. ). ๒ น. พระอาทิตย์ เช่น โคจร = ทางเดินของพระอาทิตย์ โควิถี
• โคล     ๑ โคน น. ชนกลุ่มหนึ่งในประเทศอินเดียฝ่ายใต้ เช่น ผู้สืบสัมพันธ์โคตรเค้าโคลตระกูล ทิชาเชื้อชาติธชีชูชก. ( ม. ร่ายยาว ชูชก). ๒ โคน น.
• โคลง     ๑ โคฺลง น. คำประพันธ์ประเภทหนึ่ง มีจำนวนคำในวรรคสัมผัสและบังคับเอกโทตามตำราฉันทลักษณ์. ๒ โคฺลง ก. เอียงไปเอียงมาหรือทำให้เอียงไปเอียงมา
• คล     คน ( แบบ ) น. คอ เช่น เหลือกตาเมียงเอียงคล. ( ม. คำหลวง กุมาร). ( ป. , ส. ).
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• นำ     ก. ไปข้างหน้า เช่น นำขบวน นำเสด็จ, ออกหน้า เช่น วิ่งนำ, เริ่มต้นโดยมีผู้อื่นหรือสิ่งอื่นตามหรือทำตาม เช่น นำสวด นำวิ่ง, พา เช่น นำเที่ยว นำไป
• โคลงกลอนนำหรือส่งท้าย    เพลงสวด หรือโคลงสรรเสริญที่ร้องตอบโต้ลับกัน เพลงหรือโคลงกลอนที่ร้องตอบ
• คลิ้งโคลง    คฺลิ้งโคฺลง น. นกกิ้งโครง เช่น คลิ้งโคลงคล้อแคล้ในรัง นกเจ่าเหงาฟัง แลสารกระสาสรวลตาง. (สมุทรโฆษ). (ดู กิ้งโครง ๑).
• บรรเลงนำ    ควบคุม นำการประชุม เป็นประธานการประชุม
• โคลงเคลง    ๑ ก. โคลงไปโคลงมา. ว. อาการที่รู้สึกวิงเวียนคล้ายอยู่ในเรือโคลง. ๒ โคฺลงเคฺลง น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Melastoma วงศ์ Melastomataceae ดอกสีชมพูหรือม่วงแดง เช่น ชนิด M. malabaricum L..
• (โคลงกวี)    มาจาก โคลงกวีโบราณ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗
• แต่งโคลง    v. แต่งถ้อยคำให้เป็นโคลง ตัวอย่างการใช้: สุนทรภู่นั้น นอกจากจะมีความสามารถในการแต่งกลอนสุภาพแล้ว ท่านยังแต่งโคลงได้ไพเราะไม่แพ้กัน
• โคลงดั้น    ดั้น ร่ายดั้น
• การบรรเลงนำ    การกระทำเบื้องต้น การแสดงเบิกโรง คำนำ vt. ฉากโหมโรง สภาพหรือผลงานเบื้องต้น สิ่งบอกเหตุ
• การโคลงเคลง    การแกว่งไกว การแกว่งไปมา การส่ายไปมา การโอนเอนไปมา อาการโซเซ