โฉมฉาย คือ

• น. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

• โฉ     ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
• โฉม     ๑ น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เค้า, เช่น เนื้อชาววังใช้ช้า โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว. ( ลอ ). ว. งาม. ๒ น. ผักโฉม. ( ดู กระโฉม ).
• ฉม     น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.
• ฉาย     ๑ น. เงา, ที่ร่ม; ราชาศัพท์เรียกกระจกส่องหน้าว่า พระฉาย. ( ป. , ส. ฉายา). ๒ ก. ส่องแสงออกไป; ( ปาก ) กรายให้เห็น เช่น
• โฉมฉิน    น. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.
• ความฉาวโฉ่    ความอื้อฉาว
• งามฉาย    งามงอน งามพริ้ง งามลออ งามสะคราญ ไฉไล
• โฉมภายนอก    การแสดงออก ลักษณะภายนอก สิ่งที่ปรากฏ การปรากฎเป็นสี การใส่หรือทาสี วิธีการใส่หรือทาสี สีหน้าสารย้อมสี
• ผักโฉม    ดู กระโฉม.
• รูปโฉม    น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เช่น นางมีรูปโฉมงดงาม.
• เสียโฉม    ก. มีตำหนิตามร่างกายโดยเฉพาะที่ใบหน้า ทำให้ความงามลดลง เช่น เธอประสบอุบัติเหตุ ถูกกระจกบาดหน้า เลยเสียโฉม, โดยปริยายใช้แก่สิ่งของที่มีตำหนิ เช่น แจกันใบนี้ปากบิ่นไปหน่อย เลยเสียโฉม.
• โฉมตรู    น. รูปงาม, หญิงงาม.
• โฉมยง    น. รูปร่างงามสง่า เช่น หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย ควรจะนับว่าชายโฉมยง. (อิเหนา), หญิงงามสง่า เช่น พระเพื่อนโฉมยงหย้อง อยู่เพี้ยงดวงเดือน. (ลอ).
• โฉมศรี    น. รูปเป็นสง่า.
• กระโฉม    น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Limnophila rugosa Merr. ในวงศ์ Scrophulariaceae ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ลำต้นและกิ่งอวบน้ำ สีม่วง ใบรูปไข่ ค่อนข้างหนา ด้านล่างมีขน ขอบหยักห่าง ๆ ก้านใบแบน ๆ โคนก้านโอบกิ่งหรือลำต้น

• เวปไซด์ › คน › โฉมฉาย