โทษ- คือ

• โทด, โทดสะ-
  น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ.
  ก. อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. (ส.; ป. โทส).

• โท     ว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ต่ำกว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท;
• โทษ     โทด, โทดสะ- น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น
• โทโทษ    น. คำที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.
• โทษานุโทษ    น. ความผิดมากและน้อย.
• ขอโทษ    ก. ขอให้ยกเว้นโทษ, ใช้เป็นคำสุภาพเมื่อรู้สึกว่าจะเป็นการล่วงเกินผู้อื่น.
• คนโทษ    คนคุก นักโทษ ผู้ต้องขัง
• ครุโทษ    โทษสถานหนัก โทษหนัก
• คุ้มโทษ    (โบ) ก. ได้รับความคุ้มกันที่จะไม่ต้องถูกลงโทษ เช่น อหนึ่งผู้ตามโจรได้รบพุ่งฟันแทงมีบาดเจบท่านว่าคุ้มโทษ. (สามดวง).
• จุดโทษ    เขตโทษ จุดลูกโทษ
• ซึ่งมีโทษ    ซึ่งเป็นโทษ
• ตรีโทษ    น. อาการไข้ที่ลม เสมหะ เลือด ประชุมกัน ๓ อย่างให้โทษ, ไข้หนักจวนจะตาย. (ส. ตฺริ + โทษ).
• ติโทษ    ครหา ติเตียน ตําหนิ
• ถือโทษ    v. นับเอาว่าผิด ตัวอย่างการใช้: ผมยืมรถเขามาหัดขับ บางครั้งขับไปเฉี่ยวชนเสาไฟฟ้า เจ้าของปั๊มน้ำมันก็ไม่ถือโทษ
• ทำโทษ    ก. ลงโทษ.
• ทําโทษ    ลงโทษ ลงทัณฑ์ พิพากษาลงโทษ ลงอาญา ลงโทษทัณฑ์ ทําให้เสียหาย สร้างความเจ็บปวด