โทษา คือ

• ๑
  (กลอน) น. โทษ.
  ๒
  น. มืด, ค่ำ. (ส.).
  ๓
  น. แขน. (ส.).

• โท     ว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ต่ำกว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท;
• โทษ     โทด, โทดสะ- น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น
• โทษานุโทษ    น. ความผิดมากและน้อย.
• โทษากร    น. พระจันทร์. (ส.).
• โทษาดิลก    น. ตะเกียง. (ส.).
• โทษารมณ์    น. พระจันทร์. (ส. โทษ + ป. อารมฺมณ).
• พิพากษาลงโทษ    ทําโทษ ลงทัณฑ์ ลงโทษ
• โทษ-    โทด, โทดสะ- น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ. ก. อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. (ส
• โทโทษ    น. คำที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.
• การพิพากษาลงโทษ    การพิพากษา
• ขอโทษ    ก. ขอให้ยกเว้นโทษ, ใช้เป็นคำสุภาพเมื่อรู้สึกว่าจะเป็นการล่วงเกินผู้อื่น.
• คนโทษ    คนคุก นักโทษ ผู้ต้องขัง
• ครุโทษ    โทษสถานหนัก โทษหนัก
• คุ้มโทษ    (โบ) ก. ได้รับความคุ้มกันที่จะไม่ต้องถูกลงโทษ เช่น อหนึ่งผู้ตามโจรได้รบพุ่งฟันแทงมีบาดเจบท่านว่าคุ้มโทษ. (สามดวง).
• จุดโทษ    เขตโทษ จุดลูกโทษ

• ไม่มีการลงโทษาำหรับสิ่งที่เขาทำ