โพธิญาณ คือ

• น. พระปัญญาที่ทำให้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).

• โพ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Ficus religiosa L. ในวงศ์ Moraceae เป็นต้น ไม้ซึ่งเป็นที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ใบรูปหัวใจ ปลายยาวคล้ายหาง ผลกินได้
• โพธ     โพด น. ความรู้, ความเข้าใจ, ความฉลาด. ( ป. , ส. ). ก. แย้ม, บาน, แรกรุ่น เช่น นงโพธ.
• โพธิ     โพทิ-, โพ น. ความตรัสรู้; ชื่อต้นไม้เป็นที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า, บัดนี้หมายถึงต้นไม้จำพวกโพ. ( ป. , ส. ).
• ญาณ     ยาน, ยานะ-, ยานนะ- น. ปรีชาหยั่งรู้หรือกำหนดรู้ที่เกิดจากอำนาจสมาธิ, ความสามารถหยั่งรู้เป็นพิเศษ. ( ป. ; ส. ชฺาน).
• อภิสัมโพธิญาณ    อะพิสำโพทิยาน น. ญาณคือความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า.
• โพธิ-    โพทิ-, โพ น. ความตรัสรู้; ชื่อต้นไม้เป็นที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า, บัดนี้หมายถึงต้นไม้จำพวกโพ. (ป., ส.).
• โพธิ์    โพทิ-, โพ น. ความตรัสรู้; ชื่อต้นไม้เป็นที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า, บัดนี้หมายถึงต้นไม้จำพวกโพ. (ป., ส.).
• ต้นโพธิ์    ต้นโพ โพ โพธิ์
• นงโพธ    น. นางงามเมื่อแรกรุ่น.
• ปลิโพธ    ปะลิโพด น. ความกังวล, ความห่วงใย. (ป.).
• สมโพธิ    -โพด น. การตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).
• สัมโพธิ    -โพทิ น. สมโพธิ. (ป., ส.).
• อนุโพธ    -โพด น. การรู้แจ้งตาม. (ป., ส.).
• โพธิสัตว์    น. ท่านผู้ที่จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ส. โพธิสตฺตฺว; ป. โพธิสตฺต).
• ประโพธ    ปฺระโพด น. การตื่นจากหลับ คือมีสติ; การรู้ทั่ว. (ป. ปโพธ; ส. ปฺรโพธ).