โรคแก่นไม้ผุ คือ

• โรคไส้หัก
  โรคไส้เน่า

• โร     โต ป่อง
• โรค     โรก, โรคะ- น. ภาวะที่ร่างกายทำงานได้ไม่เป็นปรกติเนื่องจากเชื้อโรคเป็นต้น. ( ป. , ส. ).
• แก     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus splendens ในวงศ์ Corvidae รูปร่างคล้ายกา แต่ตัวและปากเล็กกว่า ด้านหลังท้ายทอยสีเทา, อีแก ก็เรียก. ๒ ส.
• แก่     ๑ ว. มีอายุมาก เช่น แก่ไปทุกวัน ไม้แก่ เด็กคนนี้แก่กว่าเด็กคนนั้น, อยู่ในวัยชรา เช่น คนแก่ หญิงแก่, จัด เช่น เหลืองแก่ แก่เปรี้ยว แก่หวาน;
• แก่น     น. เนื้อไม้แข็งและมีสีเข้ม อยู่ถัดกระพี้เข้าไป, เนื้อแท้, หลักสำคัญ เช่น แก่นพระศาสนา. ว. ดื้อรั้นซุกซนไม่เกรงกลัวใคร.
• แก่นไม้     ไส้ไม้ เนื้อไม้ แ่ก่นไม้
• ก่น     ๑ ( โบ ) ก. ตั้งหน้า, มุ่ง, เช่น อยู่เย็นยงงก่นเกอดพิจลการ. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). ๒ ก. ขุดโค่น.
• ไม้     ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
• ผุ     ก. กร่อนอย่างฟันผุ, ร่วนหรือยุ่ย เช่น กระดูกผุ ไม้ผุ.
• โรคแทรก    โรคแทรกซ้อน
• โรคแอลอี    โรคที่เกิดจากภูมิต้านทานตนเอง
• ผู้เป็นโรคนอนไม่หลับ    ผู้นอนไม่หลับ
• แก้โรค    บรรเทา บําบัด รักษา เยียวยา บําบัดรักษา
• เป็นอุปสรรคแก่    เป็นเครื่องกีดขวาง
• มีโรคแพร่หลาย    ขี้โรค ชวนให้คลื่นไส้ ชวนให้สะอิดสะเอียน อมโรค เป็นโรคมาก เหลืองซีด ไม่มีกำลัง