ใจทมิฬ คือ

• ว. มีใจดุร้าย, มีใจร้ายกาจ, บางทีก็ใช้คู่กับคำ หินชาติ เป็น ใจทมิฬหินชาติ.

• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• ทม     ทบวงมหาวิทยาลัย
• ทมิฬ     ทะมิน น. ชนพื้นเมืองอินเดียเผ่าหนึ่ง ปัจจุบันมีอยู่มากทางอินเดียแถบใต้และเกาะลังกาแถบเหนือ, ชื่อภาษาของชนเผ่านั้น. ว. ดุร้าย, ร้ายกาจ, เช่น
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• ยุคทมิฬ    น. ยุคที่เต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดดุร้าย.
• ชาวทมิฬ    ภาษาทมิฬ ทมิฬ ชนเผ่าใหญ่เผ่าหนึ่งอาศัยอยู่ทางอินเดียแถบใต้
• ภาษาทมิฬ    ทมิฬ ชาวทมิฬ
• สนใจที่    มองไปที่ มุ่งไปที่
• ตั้งใจทํา    มุ่งมั่น อยากทํา
• ใจทราม    1) v. มีใจใฝ่ในทางเสีย, นึกคิดแต่ในทางเลว , ชื่อพ้อง: ใจต่ำ, ใฝ่ต่ำ, ใจต่ำทราม ตัวอย่างการใช้: การมีจิตใจทรามจะทำให้ประสบความสำเร็จในชีวิตยาก 2) adj. , ชื่อพ้อง: ใจต่ำ, ใฝ่ต่ำ, ใจต่ำท
• ระทมใจ    ขมขื่น ขื่นขม ชอกช้ํา ตรอมตรม ทุกข์ใจ ช้ําใจ ปวดใจ สะเทือนใจ เจ็บใจ เสียใจ
• ลคุฬ    ละคุด, ละคุน น. ไม้ตะบอง. (ส. ลคุฑ; ป. ลคุฬ).
• ดีใจที่ได้พบกัน    ดีจังที่ได้รู้จักกัน
• ด้วยจิตใจที่ดี    ด้วยใจกรุณา ด้วยใจเมตตากรุณา
• ตั้งใจทําเพื่อ    พูดเพื่อ จัดทําเพื่อ พยายามมุ่งที่

• ฮาร์รินใจทมิฬคิดว่า ปราสาทหลังนี้ จะเป็นมรดกแก่โลกของเขา