เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก

ไม่น่าเชื่อถือที่สุด คือ

การออกเสียง:
"ไม่น่าเชื่อถือที่สุด" อังกฤษ
ความหมายมือถือ
  • เป็นเรื่องนิทาน
  • ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
  • ไม่น่าเชื่อ     v. เชื่อยาก, ไม่อยากจะเชื่อ ตัวอย่างการใช้: เครื่องสำอางชุดนี้ขายดิบขายดีในประเทศต่างๆ อย่างไม่น่าเชื่อ
  • ไม่น่าเชื่อถือ     ลอยๆ หลักลอย ซึ่งไม่มีเหตุผล น่าอับอายขายหน้า น่าอัปยศ ไม่น่าไว้ใจ ไม่ตรง ซึ่งไม่ถูกต้อง ไม่น่าไว้วางใจ เต็มไปด้วยความหลอกลวง น่าสงสัย ทรยศ
  • ม่น     ( ถิ่น-อีสาน ) ก. ซุก, แทรก.
  • น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
  • น่าเชื่อ     v. ไม่ต้องสงสัย, นอนใจได้ , ชื่อพ้อง: น่าเชื่อถือ, น่าไว้วางใจ, เชื่อได้ ตัวอย่างการใช้:
  • น่าเชื่อถือ     v. ไม่ต้องสงสัย, นอนใจได้ , ชื่อพ้อง: น่าเชื่อ, น่าไว้วางใจ, เชื่อได้ ตัวอย่างการใช้:
  • เชื่อ     ก. เห็นตามด้วย, มั่นใจ, ไว้ใจ; ซื้อหรือขายโดยติดค้างไว้ ไม่ต้องชำระเงินทันที.
  • เชื่อถือ     ก. นับถือ.
  • ชื่อ     น. คำที่ตั้งขึ้นสำหรับเรียกคน สัตว์ สถานที่ และสิ่งของโดยทั่ว ๆ ไปหรือโดยเฉพาะเจาะจง.
  • ถือ     ก. เอาไว้ในมือ, จับยึดไว้, เช่น ถือมีด ถือปืน ถือหนังสือ; ทรงไว้, ดำรงไว้; เอาไว้ในใจ เช่น ถือศีล ถือศักดินา; ยึดเอาว่า, นับเอาว่า, เช่น
  • ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
  • ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
  • ที่สุด     น. ปลายสุด. ว. สุดท้าย เช่น ในที่สุด; ลักษณะที่ยิ่งหรือหย่อนกว่าสิ่งอื่น ๆ ทั้งหมดในพวกเดียวกัน เช่น ดีที่สุด ช้าที่สุด.
  • ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
  • สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
  • สุด     ก. สิ้น เช่น สุดกระแสความ สุดความ, หมด เช่น รักสุดหัวใจ, จบ เช่น สุดสายรถประจำทาง. ว. ปลายหรือท้าย เช่น สุดแดน สุดแผ่นดิน ในที่สุด,