คนตีระฆัง อังกฤษ

• bellboy
  bellman
  waiter
  footboy

• คน     n. 1. a person, a man or a woman, a human being, a human; 2. a body, a
• คนตี     striker batter hitter
• ตี     v. 1. to hit, to beat, to strike; 2. (when followed by a numeral) an
• ตีระฆัง     [tī ra khang] v. exp. strike a bell ; ring a bell
• ระ     [ra] v. scrape ; grate ; graze ; brush against
• ระฆัง     n. bell
• คนตีระฆังโบสถ์    ringer bell ringer toller
• ฆ ระฆัง    [khø ra khang] n. exp. [sixth letter of the Thai alphabet]
• คอระฆัง    n. neck of pagoda
• ทุ่นระฆัง    gong buoy bell buoy
• ผูกระฆัง    bell
• ย่ําระฆัง    ring strike knell toll
• รูประฆัง    [rūp ra khang] adj. bell-shaped
• วัดระฆัง    [Wat Ra khang] n. prop. Wat Rakhang Kositaram Woramahawihan ; Wat Rakhang ; Temple of the Bells ชื่อพ้อง: วัดระฆังโฆสิตารามวรมหาวิหาร
• หล่อระฆัง    [lø ra khang] v. exp. cast a bell