ศิลปะการต่อสู้ คือ

• ศิลปะมวยไทย

• ศ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๘ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและเป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤตและภาษาอื่น เช่น ศาลา อากาศ ไอศกรีม วงศ์.
• ศิลป:     ศิลป์ กระบวนการ การวัด ศิลปะ
• ศิลปะ:     สินละปะ-, สิน, สินละปะ น. ฝีมือ, ฝีมือทางการช่าง, การทำให้วิจิตรพิสดาร, เช่น เขาทำดอกไม้ประดิดประดอยอย่างมีศิลปะ
• ศิลปะการ:     น. นายช่างฝีมือ. ( ส. ).
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• ล:     พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• ปะ:     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• กา:     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ:     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การต่อ:     การต่อท้าย การพ่วง การเชื่อมต่อ การประสาน การปฏิบัติการร่วมกัน การผนึก
• การต่อสู้:     การดิ้นรน การแย่งชิง การโจมตี การทําร้ายร่างกาย การสู้รบ การประจัญบาน การฟันฝ่า การบากบั่น การฝ่าฟัน การพยายาม การรบ ศึก การรบทัพจับศึก การศึก
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• ต:     พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
• ต่อ:     ๑ น. ชื่อแมลงขนาดกลางถึงขนาดใหญ่หลายวงศ์ มีปีก ๒ คู่ ลักษณะเป็นแผ่นบางใส ปีกคู่หลังเล็กกว่าปีกคู่หน้า ปากเป็นชนิดกัดกิน เอวคอดกิ่ว
• ต่อสู้:     ก. สู้เฉพาะหน้า, รบกัน, ตีรันกัน.
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• ส:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
• สู:     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สู้:     ก. เอาชนะกันด้วยกำลังกาย อาวุธ หรือสติปัญญาความสามารถเป็นต้น เช่น ชกสู้เขาไม่ได้จึงยอมแพ้ ทหารสู้กันในสนามรบ เล่นหมากรุกสู้กัน;
• ู:     การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

คุณก็เห็นแล้วนิ ว่าหลอนเก่งการใช้ศิลปะการต่อสู้

พวกเค้าทุ่มเทกับการฝึกศิลปะการต่อสู้หรือเปล่า ?

เอาล่ะๆๆ ตกลงได้แล้ว มาแสดงศิลปะการต่อสู้กันเถอะ !

แม้ว่าการย่างเท้าจะเป็นพื้นฐานของศิลปะการต่อสู้

มีชื่อเสียงในด้านฝึกสอน ศิลปะการต่อสู้มาหลายรุ่น

คำอื่น ๆ

1. "ศิลปะการค้าขาย" คือ
2. "ศิลปะการจดชวเลข" คือ
3. "ศิลปะการดัดแปลงเสียง" คือ
4. "ศิลปะการดูแลบ้านเรือน" คือ
5. "ศิลปะการตัดพุ่มไม้ เป็นรูปต่าง ๆ นานา" คือ
6. "ศิลปะการทำดอกไม้ไฟ" คือ
7. "ศิลปะการทำให้เป็นบทกวี" คือ
8. "ศิลปะการทำให้เป็นโคลง กลอน ฉันท์ กาพย์" คือ
9. "ศิลปะการทูต" คือ
10. "ศิลปะการดูแลบ้านเรือน" คือ
11. "ศิลปะการตัดพุ่มไม้ เป็นรูปต่าง ๆ นานา" คือ
12. "ศิลปะการทำดอกไม้ไฟ" คือ
13. "ศิลปะการทำให้เป็นบทกวี" คือ