สิ่งของสัพเพเหระ คือ

• ค้นกระจุย
  ค้นทั่ว
  ค้นทุกซอกทุกมุม
  ค้นหา

• ส:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
• สิ:     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง:     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• สิ่งของ:     น. วัตถุต่าง ๆ เช่น ก่อนลงจากรถควรตรวจสิ่งของให้ครบถ้วน, ของ หรือ ข้าวของ ก็ว่า.
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
• ข:     พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
• ขอ:     ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
• ของ:     น. สิ่งต่าง ๆ. บ. แห่ง (ใช้สำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ครอบครอง).
• ของสัพเพเหระ:     การค้า vt. รถกุดัง รถบรรทุก รถไถ เศษของที่ไม่มีประโยชน์
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อง:     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• สัพ:     ว. สรรพ, ทุกสิ่ง, ทั้งปวง, ทั้งหมด. ( ป. สพฺพ; ส. สรฺว).
• สัพเพเหระ:     ( ปาก ) ว. ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน, ไม่ใช่สิ่งสำคัญ, เช่น ของสัพเพเหระ เรื่องสัพเพเหระไม่มีประโยชน์.
• ั:     ชั่วคราว
• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• เพ:     ก. พังทลาย.
• เห:     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• หระ:     หะระ น. ชื่อพระอิศวร. ( ป. , ส. หร ว่า นำไป).
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• ระ:     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.

คำอื่น ๆ

1. "สิ่งของที่รวบรวมไว้" คือ
2. "สิ่งของที่วางบนหิ้ง" คือ
3. "สิ่งของที่ส่งไป" คือ
4. "สิ่งของที่เป็นกองเรี่ยราด" คือ
5. "สิ่งของที่ใช้แล้ว" คือ
6. "สิ่งของหรือคนที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน" คือ
7. "สิ่งของหรือความคุ้นเคยในอดีต" คือ
8. "สิ่งของหรือเงินที่เข้ามาช่วยเหลือ" คือ
9. "สิ่งของเก้าชิ้น" คือ
10. "สิ่งของที่เป็นกองเรี่ยราด" คือ
11. "สิ่งของที่ใช้แล้ว" คือ
12. "สิ่งของหรือคนที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน" คือ
13. "สิ่งของหรือความคุ้นเคยในอดีต" คือ