เฟอะฟะ คือ

• ว. เลอะเทอะ เช่น น้ำเหลืองไหลเฟอะฟะ; ไม่เข้าท่า เช่น แต่งตัวเฟอะฟะ.

• เฟอะ     ว. เลอะ เช่น แผลมีหนองเฟอะ.
• คนเฟอะฟะ    คนขี้เกียจ คนหยาบคาย คนไม่เรียบร้อย
• เฟะฟะ    ว. เละละ.
• ฟอนเฟะ    ว. เละเทะ, เป็นที่น่ารังเกียจ, เช่น มีความประพฤติฟอนเฟะ สังคมฟอนเฟะ.
• ฟะฟัด    กลอน ก. ฟัด, ฟาด.
• ฟะฟั่น    ว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ; มืดมัว; ยุ่งเหยิง;สั่น, สะเทือน.
• ฟะฟ่าย    ว. เฟื้อย, เลื้อย.
• เฟะ    ว. เละ, เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง, เช่น เน่าเฟะ.
• อีโนซิทอล เฮกซะฟอสเฟต    กรดไฟติค
• พับเลียส เทเรนเทียส อะเฟอร์    เทเรนซ์
• อะดีโนซีนโมโนฟอสเฟต    เอเอ็มพี
• อะดีโนซีนไดฟอสเฟต    เอดีพี
• อะดีโนซีนไตรฟอสเฟต    เอทีพี
• อะดีโนซีนไทรฟอสเฟต    เอทีพี
• อะมิโนทรานสเฟอเรส    ทรานซามีเนส

• มีแต่พวกเฟอะฟะที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
• หรือเฟอะฟะพอที่จะ ทิ้งหลักฐานไปทั่วบ้านนะ ?
• นั่นเป็นส่วนที่เฟอะฟะของนาย ที่ปล่อยให้เธอค้นเจอพวกนั้น
• ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ คุณทำไปเพราะความเฟอะฟะ
• แม้ว่าบางทีเธอมักจะเฟอะฟะทำอะไรผิดพลาด
• ผมก็ชอบความเฟอะฟะ พอๆกับผู้ชายข้างๆนี่
• เธอจะเลือกยัยมะกอกเน่า ที่ชอบทำเฟอะฟะ
• บ๊อบดูจะโกรธตัวเองมากกว่าที่ไว้ใช้ศาสตราจารย์เฟอะฟะอย่างฉัน
• เดี๋ยวนะ นี่เป็นความเฟอะฟะอีกรึเปล่า
• แน่นอน มันเป็นความเฟอะฟะ ผมเข้าใจล่ะ