กะลำพอ คือ

• น. ต้นหลุมพอ เช่น โพกพายโพกะลำพอ. (ประชุมเชิญขวัญ). (ดู หลุมพอ).

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• ลำ     ๑ น. ตัวของคน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ไม่นับส่วนที่เป็นแขนขาหรือกิ่งก้าน เช่น ลำตัว ลำต้น, เรียกสิ่งที่ยาวกลมหรือมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
• พอ     ว. เท่าที่ต้องการ, ควรแก่ความต้องการ, เต็มเท่าที่จำเป็น, เต็มตามต้องการ, เช่น ในการเดินทางจะต้องเตรียมเงินไปเท่าไรจึงจะพอ; เหมาะ, เพียงทำได้, ควร;
• ลำพอง    ว. ฮึกห้าว, แสดงอาการหยิ่งยโส, เช่น ทำลำพอง ใจลำพอง.
• กะลําพอ    ตะลุมพอ ต้นตะลุมพอ หลุมพอ
• กระลำพร    (โบ) น. กระลัมพร, โทษใหญ่, ความฉิบหาย. (ดู กลัมพร).
• กระลำพัก    น. ส่วนของเนื้อไม้ซึ่งมีสีดำ ๆ เกิดในต้นสลัดไดป่า (Euphorbia antiquorum L.) และต้นตาตุ่มทะเล (Excoecaria agallocha L.) ในวงศ์ Euphorbiaceae กลิ่นหอมอ่อน รสขม ใช้ทำยาได้.
• กระลำพุก    ดู ตะลุมพุก ๓.
• การลำพอง    การพองตัว การพองลม การสูงขึ้นอย่างผิดปกติ
• ทำให้ลำพอง    ทำให้พอง ทำให้ราคาของสูงขึ้น ทำให้เงินเฟ้อ พองลม
• ลำพองใจ    v. พอใจตนเองจนเกินประมาณ ชื่อพ้อง: หึกเหิม, ลำพอง คำตรงข้าม: ห่อเหี่ยวใจ ตัวอย่างการใช้: เขาลำพองใจว่าไม่มีใครสู้เขาได้
• ลำพู    น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sonneratia caseolaris Engl. ในวงศ์ Sonneratiaceae ขึ้นในที่น้ำกร่อย มีรากงอกขึ้นเหนือพื้นดิน.
• ลำพวน    น. เศษฟางและข้าวลีบ.
• ลำพัง    ว. เฉพาะตน, ไม่เกี่ยวกับผู้อื่น, เช่น อยู่กันตามลำพัง, ฝ่ายเดียว เช่น ต้องต่อสู้กับข้าศึกแต่ลำพัง.
• ลำพูน    n. ชื่อจังหวัดหนึ่งของประเทศไทยอยู่ทางภาคเหนือ ชื่อพ้อง: จังหวัดลำพูน ตัวอย่างการใช้: ลุงเป็นข้าราชการอยู่ที่ลำพูน