คะมึก คือ

• ว. แข็งแรง, ล่ำสัน.

• คะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ค เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ครื้นครื้น กร่อนเป็น คะครื้น โครมโครม กร่อนเป็น คะโครม
• มึก     ก. กิริยาที่ดื่มเหล้าจนเมา; ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ดื่มอย่างกระหาย.
• คะมำ    ก. ล้มคว่ำ, อาการที่หัวพุ่งไปเพราะสะดุด.
• คะมํา    ถลา สะดุด เสียหลัก ล้มคว่ํา
• ล้มคะมำ    ก. ล้มหัวพุ่งไปเพราะสะดุด.
• ล้มคะมํา    ล้มคว่ํา
• ล้มคว่ำคะมำหงาย    ก. ล้มกลิ้งหลายทอด เช่น ถูกม้าเตะล้มคว่ำคะมำหงาย.
• มีคะแนนเท่าๆ กัน    สูสี เกือบจะเท่ากัน
• กุกะมะเทิ่ง    ว. ทะลึ่งตึงตัง.
• เขม้นขะมัก    ขะเม่น- ก. ตั้งใจทำอย่างรีบเร่งเพื่อให้แล้วเสร็จไป, ก้มหน้าก้มตาทำ, ขะมักเขม้น ก็ว่า.
• กิริยาที่ละมุนละไม    สิ่งอำนวยความสะดวก
• ก้อนโลหะมีค่า    ก้อนทอง ก้อนเงิน
• ความเขม้นขะมัก    ความคล่องแคล่ว ความคึกคัก ความรีบร้อน ความว่องไว
• ที่กําลังจะมาถึง    ที่กําลังจะเกิดขึ้น
• บิกูปะระมาหนา    น. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).