ซึ่งแยกเป็นส่วน คือ

• ซึ่งแบ่งเป็นตอนๆ

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• แยก     ก. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้, กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น
• แยกเป็นส่วน     แบ่งเป็นส่วนๆ ถอดเป็นชิ้น แบ่งเป็นส่วน แยกเป็นชิ้นๆ แบ่งกลุ่ม แบ่งส่วน แบ่งเป็นท่อนๆ แยกเป็นตอน
• ยก     ๑ ก. เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคำสั่ง; มอบ เช่น
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• ส่วน     น. สิ่งที่แบ่งจากสิ่งรวม เช่น เงินส่วนนี้จะเอาไว้ทำบุญ; การเข้าร่วม เช่น เรื่องนี้ขอมีส่วนด้วย; แผนกย่อย, ฝ่าย, เช่น งานกองนี้แบ่งออกเป็นหลายส่วน,
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• แยกเป็นส่วนๆ    แบ่งแยก ตัดสัมพันธไมตรี จําแนก สลาย แบ่งเป็นส่วน
• ซึ่งไม่แยกออกเป็นส่วนๆ    ซึ่งไม่ได้ประกอบด้วยชิ้นส่วนต่างๆ
• ที่แยกเป็นส่วนย่อยๆ    ที่เป็นอนุภาค
• แยกออกเป็นส่วน    แบ่งออกเป็นส่วน
• แยกเป็นสองส่วน    แยก แบ่ง แบ่งแยก แยกออก
• ไม่แยกออกเป็นส่วน ๆ    สนิท แน่น
• แยกชิ้นส่วน    ถอดชิ้นส่วน ชำแหละชิ้นส่วน
• ซึ่งแบ่งออกเป็นส่วนๆ    เป็นภาค เป็นส่วนๆ