(คาวี) คือ
- มาจาก คาวี พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ พิมพ์ จ.ศ. ๑๒๔๙
- คา ๑ น. เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้. ๒ ก. ค้างอยู่, ติดอยู่, เช่น ข้าวคาปาก คาถ้วยคาชาม. ว. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ เช่น ยืนคาประตู สุกคาต้น
- คาว น. กลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งอย่างกลิ่นปลาสดเนื้อสด; โดยปริยายหมายถึงความเสื่อมเสีย ความมัวหมอง มลทิน เช่น ราคีคาว คนนั้นยังมีคาว; เรียกกับข้าวว่า
- คาวี น. วัว, วัวตัวเมีย, เช่น คชสารโคคาวี. ( กฎ. ราชบุรี ). ( ป. ).
- วี ๑ ก. พัด, โบก. ๒ ดู หมอตาล .
- คาวาคาวา คาวา
- ข่าวคาว เรื่องอื้อฉาว
- กลิ่นคาว n. กลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งอย่างกลิ่นปลาสดเนื้อสด ตัวอย่างการใช้: ปลาเหล่านี้ส่งกลิ่นคาว
- คาบข่าว v. นำข่าวมาแจ้งให้ให้คนอื่นรู้ pass on the information (to someone), inform (others) ตัวอย่างการใช้: ทีมงานของเราคาบข่าวมาแจ้งให้ท่านได้รู้ก่อนใครๆ
- คาวา คาวาคาวา
- คาวุต (แบบ) น. มาตราโบราณ สำหรับวัดความยาว (= ๔,๐๐๐ ทัณฑะ หรือ ๒ โกรศ หรือ ๑ ใน ๔ ของโยชน์ = ๑๐๐ เส้น), คาพยุต ก็ว่า. (ป.).
- คาว่า piper methysticum
- พลูคาว พฺลู- ดู คาวตอง.
- สดคาว ว. ดิบ ๆ และยังมีคาวอย่างปลาสดหรือเนื้อสด เช่น เขาชอบกินอาหารสดคาว, อาหารที่แสลงแก่โรค เช่น เป็นโรคริดสีดวงห้ามกินของสดคาว.
- หนูคาวีส์ หนูตะเภา cavia
- ของคาว น. ของกินที่ประกอบด้วยเนื้อสัตว์, กับข้าว.
มือถือ