กระกอง คือ

• (แบบ) ก. กอด, เกี่ยวพัน, เช่น เกษแก้วกระกองกลม แลกทดกทันงาม. (เสือโค).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• กอ     ๑ น. กลุ่มแห่งต้นไม้ที่เกิดจากเหง้าเดียวกัน เช่น กอหญ้า กอแขม กอไผ่, ต้นไม้ที่ขึ้นเป็นกลุ่ม เช่น กอข้าว, ใช้เข้าคู่กับคำ เหล่า ว่า เหล่ากอ
• กอง     ๑ ก. ทำให้รวมสุมกันไว้, สุมกันไว้. น. สิ่งต่าง ๆ ที่รวมกันไว้เช่นนั้น เช่น กองมะม่วง กองฟืน, สิ่งต่าง ๆ ที่สุมกันไว้ เช่น กองขยะ;
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ตระกอง    ตฺระ- ก. กอด, เกี่ยวพัน, กระกอง ก็ว่า. (ข. ตฺรกง).
• องค์ประกอบประชากร    โครงสร้างประชากร
• องค์ประกอบ    น. สิ่งต่าง ๆ ที่ใช้ประกอบเป็นสิ่งใหญ่, ส่วนของสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นเครื่องประกอบทำให้เกิดเป็นรูปขึ้นใหม่โดยเฉพาะ, ส่วนประกอบ ก็เรียก
• เครื่องประกอบกระจุกกระจิก    ของเด็กเล่น สิ่งประดับเล็ก ๆ น้อย สิ่งประดิษฐ์ อุปกรณ์ เครื่องประดิษฐ์ เครื่องมือ
• องค์ประกอบทางพันธุกรรม    จีโนไทป์
• ตระกองกอด    กระหวัด กอด ตระกอง โอบรัด
• พวกองค์ประกอบ    ชาวคณะ ส่วนประกอบ ผู้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม
• ส่วนประกอบของเครื่องจักร    ชิ้นส่วนของเครื่องกลไก ชิ้นส่วนของเครื่องจักร
• ประกอบกรรมดี    ทําดี ทําบุญทํากุศล ทําบุญทําทาน ทําบุญสุนทาน ทําบุญ