กระจัก คือ

• (กลอน) ก. เป็นจัก ๆ เช่น กระจักกระจังบัลลังก์บัวหงาย ธูปรองทองทราย สลับด้วยแก้วแกมนิล. (พากย์).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• จัก     ๑ ก. ทำให้เป็นแฉก ๆ หรือหยัก ๆ คล้ายฟันเลื่อย, เอาคมมีดผ่าไม้ไผ่หรือหวายให้แตกจากกันเป็นเส้นบาง ๆ. ว. เป็นแฉก ๆ หรือหยัก ๆ. ๒ ( ไว )
• -กระจิก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.
• กระจิก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.
• กระจุก    น. สิ่งที่รวมกันอยู่เป็นกลุ่ม, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มัดรวมกันเป็นกลุ่ม เช่น หอม ๒ กระจุก กระเทียม ๓ กระจุก. ก. รวมกันอยู่เป็นกลุ่ม เช่น ธุรกิจใหญ่ ๆ กระจุกกันอยู่ในตัวเมือง.
• กระจุกกระจิก    ว. เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบ็ดเตล็ดคละกัน, เช่น ในกระเป๋าถือมีแต่ของกระจุกกระจิก, จุกจิก ก็ว่า.
• กระจงเล็ก    กระจงหนู
• ของกระจุกกระจิก    นิทรรศการที่หรูหรา พิธีที่หรูหรา สิ่งที่มีค่าเล็ก ๆ น้อย ๆ สิ่งประดับ สิ่งประดับที่หรูหรา หรูหราหรือฉูดฉาดแต่ไร้ค่า เครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ เครื่องเพชรพลอยเล็ก ๆ น้อย ๆ เสื้อผ้าอาภรณ์หรูหรา ของมี
• สิ่งของกระจุกกระจิก    สิ่งของจิปาถะ
• กระจู๋กระจี๋    ก. พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม, จู๋จี๋ ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม,จู๋จี๋ ก็ว่า.
• ม้วนเป็นกระจุก    ทำให้เป็นลอน
• ตระจัก    ตฺระ- ว. ตระชัก, เย็น. (ข. ตรฺชาก่).
• เครื่องประกอบกระจุกกระจิก    ของเด็กเล่น สิ่งประดับเล็ก ๆ น้อย สิ่งประดิษฐ์ อุปกรณ์ เครื่องประดิษฐ์ เครื่องมือ