กระจะ คือ
สัทอักษรสากล: [kra ja] การออกเสียง:
"กระจะ" การใช้"กระจะ" อังกฤษ
ความหมาย
มือถือ
- ว. แจ่มแจ้ง, ชัดเจน.
- กร ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
- กระ ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- จะ ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี จ เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น แจ้งแจ้ง กร่อนเป็น จะแจ้ง แจ่มแจ่ม กร่อนเป็น จะแจ่ม
- ช่อกระจะ ช่อดอก ช่อกระจุกแน่น ช่อซี่ร่ม ช่อแยกแขนง
- กระจู๋กระจี๋ ก. พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม, จู๋จี๋ ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม,จู๋จี๋ ก็ว่า.
- -กระจิก ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.
- -กระจิบ ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุบ เป็น กระจุบกระจิบ.
- -กระจิ๋ง ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุ๋ง เป็น กระจุ๋งกระจิ๋ง.
- -กระจิ๋ม ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุ๋ม เป็น กระจุ๋มกระจิ๋ม.
- -กระจี๋ ใช้เข้าคู่กับคำ กระจู๋ เป็น กระจู๋กระจี๋.
- กระจก น. แก้วที่ทำเป็นแผ่น; โรคต้อชนิดหนึ่ง เรียกว่า ต้อกระจก. (ป., ส. กาจ = แก้ว, ดินที่ใช้ทำแก้ว).
- กระจง น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องในวงศ์ Tragulidae ที่เล็กที่สุด รูปร่างคล้ายกวาง แต่ไม่มีเขา ตัวผู้มีเขี้ยวแหลมคมงอกออกมาซึ่งมีผู้นิยมใช้เป็นเครื่องราง มี ๒ ชนิด คือ กระจงควาย (Tragulus napu) สูงราว ๓๕ เซนต
- กระจร ๑ (กลอน) น. ต้นสลิด เช่น กระทุ่มกระจรแล้ คชน้าวกาหลง. (พงศ. เหนือ). (แผลงมาจาก ขจร). ๒ (กลอน) ก. ฟุ้งไป เช่น ให้กระจรกิจจาในนุสนธิ์. (พาลีสอนน้อง). (แผลงมาจาก ขจร).
- กระจัก (กลอน) ก. เป็นจัก ๆ เช่น กระจักกระจังบัลลังก์บัวหงาย ธูปรองทองทราย สลับด้วยแก้วแกมนิล. (พากย์).