กระตรำ คือ

• ใช้เข้าคู่กับคำ กระตรก เป็น กระตรกกระตรำ.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ตร     หล่อ
• ตรำ     ตฺรำ ว. ปล่อยทิ้งตากแดดตากฝนไว้นาน ๆ เช่น ตัดไม้ทิ้งตรำแดดตรำฝนไว้, สู้ทนลำบาก เช่น ทำงานตรำแดดตรำฝน ตรำงาน, กรำ ก็ว่า.
• รำ     ๑ น. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร. ๒ ก. แสดงท่าเคลื่อนไหวโดยมีลีลาและแบบท่าเข้ากับจังหวะเพลงร้องหรือเพลงดนตรี เช่น รำฉุยฉายพราหมณ์
• -กระตรำ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระตรก เป็น กระตรกกระตรำ.
• กระตรกกระตรำ    (โบ; กลอน) ก. ตรากตรำ เช่น หาเลี้ยงและโดยสฤษฎิตน กระตรกกระตรำก็นำพา. (กล่อมพญาช้าง).
• กระตรับ    ดู หมอช้างเหยียบ.
• กระตรุด    น. ตะกรุด, กะตรุด หรือ กะตุด ก็ว่า.
• กระตรุม    (กลอน) น. นกตะกรุม เช่น เขาคุ่มกระตรุมกระไตร ตระไนนี่สนั่นเสียง. (สรรพสิทธิ์).
• กระตร้อ    (โบ) น. เครื่องดับไฟสานเป็นรูปตะกร้อพันผ้าชุบน้ำ มีด้ามยาว สำหรับดับและคลึงลูกไฟที่มาติดหลังคา ผู้ดับนั่งบนอกไก่หลังคา เช่น ให้ตรวจเอาพร้าขอกระตร้อน้ำ จงทุกที่พนักงานให้สรัพไว้. (สามดวง), ตะกร้อ ก็เ
• กระตราก    ก. ล่ามโซ่, ทุกข์ทรมานในคุก. (ปาเลกัว).
• -กระติก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระตุก เป็น กระตุกกระติก.
• -กระติ้ง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระตุ้ง เป็น กระตุ้งกระติ้ง.