กระบัด คือ

• ๑
  (กลอน) ว. บัดใจ, ทันใด, เช่น อาวุธกับศรก็ตกกระบัดเหอรหาย. (สมุทรโฆษ), ตระบัด ก็ใช้.
  ๒
  (โบ) ก. ฉ้อโกง เช่น กระบัดสิน, ตระบัด ประบัด หรือ สะบัด ก็ใช้.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระบัด     ก. ลัด, ผลิ, แตกใบอ่อน, เช่น ไม้ระบัดใบ. ว. เพิ่งลัด, เพิ่งผลิ, อ่อน, เช่น หญ้าระบัด.
• บัด     น. เวลา, เมื่อ, ครั้ง, คราว; ทันใด.
• กระบิด    ก. บิดเชือกหรือตอกให้เขม็งจนขอดเป็นปม.
• กระบวนกระบิด    (กลอน) น. ชั้นเชิง เช่น ทั้งกระบวนกระบิดติดปั้นปึ่ง. (ไกรทอง), กระบิดกระบวน ก็ว่า.
• กระบอกฉีด    กระป๋องฉีด เครื่องฉีด กระบอกฉีดยา เครื่องพ่น
• กระบู้กระบี้    ว. บู้ ๆ บี้ ๆ, บุบ, บุบแฟบ.
• กระบวนการวัด    การประมาณ การวัด วิธีวัด การกําหนดขนาด
• ตีด้วยกระบอง    ตี ทำโทษอย่างรุนแรง วิจารณ์อย่างรุนแรง
• ปากกระบอกฉีด    ปลายท่อ หัวฉีด
• ตระบัด    ๑ ตฺระ- ว. ประเดี๋ยว, บัดใจ, ทันใด, กระบัด ก็ใช้. ก. พลันไป. ๒ ตฺระ- (โบ) ก. ฉ้อโกง เช่น บ่อยู่ในสัตย์ ตระบัดอาธรรม์. (เสือโค), กระบัด ประบัด หรือ สะบัด ก็ใช้, ยืมหรือกู้เอาทรัพย์เขาไปแล้วโกงเอาเสีย
• ประบัด    (โบ) ก. ฉ้อโกง, กระบัด ตระบัด หรือ สะบัด ก็ใช้.
• ระบุชัด    ชี้ชัด บ่งชัด