กระบูร คือ

• -บูน
  ก. ประดับ, แต่ง. (แผลงมาจาก กบูร).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• บูร     บูน น. บุระ.
• รูปกระบอก    ทรงกระบอก รูปทรงกระบอก
• นอกระบบสุริยะ    ซึ่งอยู่นอกโลก เลยวงโคจรของดาวนพเคราะห์ เลยโลกออกไป
• รูปทรงกระบอก    ทรงกระบอก รูปกระบอก
• กระบู้กระบี้    ว. บู้ ๆ บี้ ๆ, บุบ, บุบแฟบ.
• สระบุรี    ัจังหวัดสระบุรี
• กระบก    น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Irvingia malayana Oliv. ex A. Benn. ในวงศ์ Irvingiaceae ใบรูปไข่ ผลเท่ามะกอกหรือมะปรางขนาดเขื่อง เมล็ดแข็ง เนื้อในขาว มีรสมัน กินได้, ตระบก มะมื่น หรือ มะลื่น ก็เรียก.
• กระบถ    -บด (โบ; เพี้ยนมาจาก กบฏ) น. การประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ความทรยศ, ขบถ.
• กระบม    pic012.jpg (กระบม) (ถิ่น-อีสาน) น. ภาชนะชนิดหนึ่งทำด้วยไม้ขุดรูปวงกลมมีขอบ ด้ามสั้น สำหรับสงข้าวเหนียวที่นึ่งสุกใหม่ ๆ หรือคนข้าวเหนียวนึ่งให้ลดความร้อนก่อนนำไปใส่ในกล่องข้าว หรือใช้เป็นภาชนะรองถ้วย
• กระบะ    น. ภาชนะไม้ก้นแบนมีขอบ ใช้อย่างถาด, ใช้ว่า ตระบะ ก็มี; ชื่อรถชนิดหนึ่งใช้บรรทุกสิ่งของ ทำตัวถังเป็นรูปอย่างกระบะ เรียกว่า รถกระบะ.
• กระบัง    n. แผ่นกลมหรือสี่เหลี่ยมสอดที่ดาบ หอก ง้าว ฯลฯ สำหรับบังมือ ชื่อพ้อง: กะบัง, เครื่องบัง, เครื่องกั้น
• กระบัด    ๑ (กลอน) ว. บัดใจ, ทันใด, เช่น อาวุธกับศรก็ตกกระบัดเหอรหาย. (สมุทรโฆษ), ตระบัด ก็ใช้. ๒ (โบ) ก. ฉ้อโกง เช่น กระบัดสิน, ตระบัด ประบัด หรือ สะบัด ก็ใช้.