กระปั้วกระเปี้ย คือ

• ว. กระบั้วกระเบี้ย, กะปลกกะเปลี้ย, ไม่คล่องแคล่ว, ไม่แข็งแรง.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• วก     ก. หักเลี้ยวกลับ เช่น รถเลยที่หมายแล้ววกกลับ, ในบทกลอนใช้แผลงเป็น พก ก็มี.
• กระเปี้ย     ใช้เข้าคู่กับคำ กระปั้ว เป็น กระปั้วกระเปี้ย.
• ปี     น. เวลาชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว ๓๖๕ วัน; เวลา ๑๒ เดือนตามสุริยคติ.
• ปี้     ๑ ( โบ ) น. กระเบื้องถ้วยหรือทองเหลืองหรือแก้วทำเป็นเครื่องหมายสำหรับใช้แทนเงินในบ่อนเบี้ย;
• กระปวกกระเปียก    กระปั้วกระเปี้ย
• กระปลกกระเปลี้ย    กระป้อกระแป้ เพลีย เหนื่อย
• กระปมกระเปา    ว. ปุ่มป่ำ, ปมเปา, เป็นปมเป็นก้อน.
• กระปรี้กระเปร่า    ว. แคล่วคล่องว่องไว เพราะมีกำลังวังชา, กระฉับกระเฉง, ไม่เนิบนาบ.
• -กระเปี้ย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระปั้ว เป็น กระปั้วกระเปี้ย.
• กระบั้วกระเบี้ย    ว. กระปั้วกระเปี้ย, กะปลกกะเปลี้ย, เดินไม่คล่องแคล่ว (อย่างผู้รื้อไข้).
• กระปรี้กระเปร่าอีกครั้ง    กระชุ่มกระชวยอีกครั้ง กลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้ง
• ความกระปรี้กระเปร่า    ความมีชีวิตชีวา ความดีใจ ความร่าเริง ความกระฉับกระเฉง