กระหวัด คือ

• ก. ตวัด, วัดเข้ามาโดยเร็ว, รัดรึง; ย้อน เช่น เจ้าหวนคิดกระหวัดวน. (พากย์นางลอย).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• หวัด     ๑ น. อาการที่เยื่อของอวัยวะที่เป็นเครื่องหายใจอักเสบ มักทำให้เสียงแห้งและน้ำมูกไหล. ๒ ว. ไม่บรรจง เช่น เขียนหวัด, คร่าว ๆ เช่น
• วัด     ๑ น. สถานที่ทางศาสนา โดยปรกติมีโบสถ์ วิหาร และที่อยู่ของสงฆ์หรือนักบวชเป็นต้น. ๒ ก. ตวัดขึ้น เช่น วัดเบ็ด, เหวี่ยงแขนหรือขาไปโดยแรง เช่น
• ประหวัด    ก. หวนคิดเพราะผูกใจอยู่.
• กระหวน    (กลอน) ก. หวนถึง เช่น และกระหวนกระโหยหา. (ดุษฎีสังเวย).
• กระหว่า    (โบ; กลอน) ว. ราวกับว่า เช่น หน้าตาหัวอกรกเป็นขน ดูสง่ากระหว่าคนหรือนนทรี. (มโนห์รา).
• กระหัด    (ปาก) น. คฤหัสถ์.
• นัยประหวัด    n. ความสัมพันธ์ต่อเนื่องประหวัดถึงกันระหว่างสิ่งใดสิ่งหนึ่งกับความคิดที่เกิดขึ้น
• กระหวัดถึง    กระหวัด คิดย้อน
• เลือกระหว่าง    ตัดสินใจระหว่าง
• ซึ่งแทรกระหว่างบรรทัด    ซึ่งเขียน / พิมพ์เพิ่มระหว่างบรรทัด
• นาคเกี้ยวกระหวัด    นากคะบอริพัน น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
• -กระหมิด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระหมุด เป็น กระหมุดกระหมิด.

• ชะตาของเขาและอาเธอร์ผูกพันกัน เหมือนเถาไอวี่กระหวัดรัดต้นไม้
• หรือเธออยากเห็นเงื่อนกระหวัดไม้