กระหาง คือ

• น. กระหัง.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาง     น. ส่วนที่ยื่นออกจากส่วนท้ายแห่งลำตัวสัตว์, ขนสัตว์จำพวกนก เช่น กา ไก่ ที่ยื่นยาวออกทางก้น; ส่วนท้ายหรือปลาย เช่น หางเชือก หางแถว;
• กินอย่างกระหาย    กินอย่างตะกละ
• หางกระหมวด    -กฺระหฺมวด, -ขะหฺมวด ว. ที่มีหางกระหมวดปลาย ได้แก่หาง ฬ ฮ.
• กระหาย    ก. รู้สึกคอแห้งด้วยอยากดื่มน้ำเพราะมีอาการร้อนในเป็นต้น; อยากเป็นกำลัง.
• กระหายจัด    อยากจัด เงี่ยน
• กระหายน้ำ    v. รู้สึกคอแห้งด้วยอยากดื่มน้ำเพราะมีอาการร้อนใน ชื่อพ้อง: หิวน้ำ, อยากน้ำ, โหยน้ำ ตัวอย่างการใช้: ศัตรูตัดน้ำประปาเพื่อให้กองทหารต้องออกมา เพราะกระหายน้ำ
• กระหายน้ํา    หิวน้ํา อยากน้ํา โหยน้ํา
• ดับกระหาย    บรรเทา ระงับความอยาก
• หิวกระหาย    กระหาย โหยหา ต้องการอย่างยิ่ง อยากมาก ขาดแคลน อดอยาก ปรารถนาอย่างมาก
• แก้กระหาย    ปลอบโยน ลุแก่โทษ สนองความอยากรู้อยากเห็น
• กินอย่างหิวกระหาย    กินอย่างตะกละ กินอย่างรวดเร็ว รีบกลืน รีบกิน