กระเซอ คือ

• ว. เซ่อเซอะ, เร่อร่า, เช่น ผัวเขาจริง ๆ วิ่งกระเซอ. (รามเกียรติ์ พลเสพย์), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซอ.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระเซ     ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เซ     ว. อาการที่ขาดความทรงตัวจนโอนเอนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ, ลักษณะที่โย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เรือนเซ.
• ซอ     ๑ น. ตอไม้ไผ่ค่อนข้างยาวที่เหลืออยู่ที่กอ. ๒ น. ชื่อเครื่องดนตรีพวกหนึ่งสำหรับสี ในพวกเครื่องสายหรือมโหรี มีคันชักสีให้ดัง มีหลายชนิด เช่น
• กระเซอะกระเซอ    ก. เซ่อเซอะ เช่น ชังน้ำหน้าบ้าเคอะกระเซอะกระเซอ. (คาวี).
• กระเซอะกระเซิง    ว. อาการที่ซัดเซไปโดยไม่มีที่มุ่งหมายว่าจะไปแห่งไร.
• -กระเซ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
• -กระเซิง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซิง.
• กระเซิง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซิง.
• กระเซ็น    ก. อาการที่ของเหลวเช่นน้ำเป็นต้นกระเด็นเป็นฝอย.
• กระเซ้า    ก. พูดรบเร้า, พูดเย้าแหย่.
• กระเซ็นด้วย    ทําให้เปื้อนด้วย พ่นด้วย
• ผมกระเซิง    ผมเป็นสังกะตัง ฟองน้ำ ผ้า สำลีหรือวัตถุซับอื่น ๆ ที่ใช้ซับแผลหรือทายาหรือซับพื้น มัดผ้าหรือวัตถุที่เป็นปุยที่ปลายไม้สำหรับถูพื้น ซับเช็ด ไม้ถูบ้าน

• เธอดูกระเซอะกระเซิง และราจก็ใส่แค่ผ้าปูที่นอน
• น่าแขยง น่าสมเพท กระเซอะกระเซิง พึมพัมกับตัวเองในมุมห้อง
• ทำไมถึงได้กระเซอะกระเซิงอย่างนั้นคะ
• คุณทราบหรือไม่ว่าใกล้ชิด กระเซอ
• มีเมดกระเซอะกระเซิงอยู่ข้างๆ
• คุณดูกระเซอะกระเซิงนะว่าไหม
• กระเซอะกระเซิงโตโต้ซางฮยุน