กระเซ้า คือ

• ก. พูดรบเร้า, พูดเย้าแหย่.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระเซ     ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เซ     ว. อาการที่ขาดความทรงตัวจนโอนเอนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ, ลักษณะที่โย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เรือนเซ.
• -กระเซ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
• -กระเซิง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซิง.
• กระเซอ    ว. เซ่อเซอะ, เร่อร่า, เช่น ผัวเขาจริง ๆ วิ่งกระเซอ. (รามเกียรติ์ พลเสพย์), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซอ.
• กระเซิง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซิง.
• กระเซ็น    ก. อาการที่ของเหลวเช่นน้ำเป็นต้นกระเด็นเป็นฝอย.
• กระเซ็นด้วย    ทําให้เปื้อนด้วย พ่นด้วย
• ผมกระเซิง    ผมเป็นสังกะตัง ฟองน้ำ ผ้า สำลีหรือวัตถุซับอื่น ๆ ที่ใช้ซับแผลหรือทายาหรือซับพื้น มัดผ้าหรือวัตถุที่เป็นปุยที่ปลายไม้สำหรับถูพื้น ซับเช็ด ไม้ถูบ้าน
• เป็นกระเซิง    ยุ่ง ยุ่งเหยิง หยาบ ดกหนา ไม่มีระเบียบ สกปรก ขรุขระ โกโรโกโส ไม่สม่ําเสมอ ไม่เรียบ
• กระเจ่า    (ถิ่น) น. นกยาง เช่น กระจาบกระเจ้าจับ ซ้องศัพทอึงอล.
• กระเจ้า    ๑ (ถิ่น) น. นกยาง เช่น กระจาบกระเจ้าจับ ซ้องศัพทอึงอล. ๒ (ถิ่น-พายัพ, ปักษ์ใต้) น. ต้นกระเชา. (ดู กระเชา).

• ผมถูกกระเซ้าให้ใช้ผ้าเช็ดปาก เช็ดคราบพิซซ่าขนาดไหน ?
• ทำไมพี่เป็นยังงี้ ปกติพี่ไม่ค่อยชอบพูดกระเซ้าเย้าแหย่ฉัน