กระเถิบ คือ

• ก. เขยิบไปจากที่เดิม.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• กระเถิบไป    เลื่อนไป ขยับไป
• กระเอิบ    (กลอน) ก. เอิบ, อิ่ม, เช่น เถ้ากระเอิบเรอสมออกแล. (ม. คำหลวง กุมาร).
• กระเด้งกลับ    เด้งกลับ สะท้อนกลับ กระโจนกลับ กระโดดกลับ
• กระเเหม็บ    พะงาบ แขม็บ แขม็บๆ
• กระทําป่าเถื่อน    ทําโหดร้าย
• เถ้ากระดูก    อัฐิ พระอังคาร
• พระเถระผู้หญิง    เถระผู้หญิง เถรี
• กระเบนเหน็บ    น. ส่วนของร่างกายด้านหลังระดับบั้นเอว ตรงที่เหน็บชายกระเบน.
• การกระเด้งกลับ    การสะท้อนกลับ
• กระดังงาเถา    ดู การเวก ๓.
• -กระเซ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
• กระเซ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.

• ขอโทษทีนะครับ ช่วยกระเถิบให้เธอหน่อยได้ไหมครับ
• แต่จะตกลงบริเวณที่กระเถิบออกมา น่าจะประมาณ
• ตอนนี้พวกเขาเริ่มกระเถิบเล็กน้อย
• กระเถิบเข้ามาใกล้อีกหน่อย
• กระเถิบเข้าไปหน่อย