กระแมม คือ

• ใช้เข้าคู่กับคำ กระมอม เป็น กระมอมกระแมม.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• -กระแมม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระมอม เป็น กระมอมกระแมม.
• กระมอมกระแมม    ว. มอมแมมมาก, เลอะเทอะเปรอะเปื้อน.
• แม่กระแชง    น. ปลาสลิดแห้งชนิดใหญ่.
• พระแม่    เทพี เทวี เจ้าแม่
• ขะมอมขะแมม    ก. กระมอมกระแมม, มอมแมมมาก, เลอะเทอะ, เปื้อนเปรอะ, กระดำกระด่าง.
• -กระแป้    ใช้เข้าคู่กับคำ กระป้อ เป็น กระป้อกระแป้.
• -กระแอ้    ใช้เข้าคู่กับคำ กระอ้อ เป็น กระอ้อกระแอ้.
• กระแซ    ๑ น. คนเชื้อสายชาวอินเดียเมืองมณีปุระ (เมืองหนึ่งในแคว้นอัสสัม). ๒ น. ชื่อเรือพายชนิดหนึ่งอยู่ในกระบวนเรือรบหลวง เรียกว่า เรือกระแซ.
• กระแต    ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Tupaiidae รูปร่างคล้ายกระรอก แต่อยู่ต่างวงศ์กันและมีขนาดเล็กกว่า ปากแหลม ไม่มีฟันแทะ กินทั้งสัตว์และผลไม้ มีหลายสกุลและหลายชนิด เช่น กระแตธรรมดา (Tupaia glis) กระ
• กระแบ่    (โบ) น. กระบิ, ชิ้น, ส่วน, เช่น เราจะให้บั่นให้แล่ ทุกกระแบ่จงหนำใจ. (ลอ), ทุกกระแบ่เนื้อเห็นเปล่าเลย. (ม. คำหลวง กุมาร), กระแบะ ก็ว่า.
• กระแป้    ใช้เข้าคู่กับคำ กระป้อ เป็น กระป้อกระแป้.
• กระแส    น. น้ำหรือลมเป็นต้นที่ไหลหรือพัดเรื่อยเป็นแนวเป็นทางไปไม่ขาดสาย เช่น กระแสน้ำ กระแสลม, โดยปริยายหมายถึงอาการเช่นนั้น; เส้น, สาย, แนว, ทาง, เช่น กระแสความ กระแสความคิด; เส้นวัดที่ดินทำด้วยหวายหรือเหล