กษีณาศรพ คือ

• กะสีนาสบ
  (แบบ) น. ขีณาสพ, พระผู้สิ้นอาสวะ, พระอรหันต์, เขียนเป็น กษีณาศรพ กษิณาศรพย และ กษิณาสยพ ก็มี เช่น อันว่าพระโลกยเชษฐาจารย์ ก็มีพุทธโองการพระคาถา ให้กษิณาศรพทงงหลายฟงง ดังนี้. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์), อันว่าพระสาศดาบพิตร จะปกาสิตคาถา แก่กษิณาศรพยทงงหลาย ด่งงนี้. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). (ส. กฺษีณ + อาสฺรว).

• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• ศร     สอน น. อาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันสำหรับยิง เรียกว่า คันศร กับลูกที่มีปลายแหลม เรียกว่า ลูกศร, เรียกสายคันศรว่า สายศร,
• รพ     รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
• ขษีณาศรพ    ขะสีนาสบ (โบ; กลอน) น. พระขีณาสพ, พระอรหันต์, เช่น ดูกรขษีณาศรพทั้งหลาย. (ม. คำหลวง สักบรรพ).
• นิราศรพ    -สบ (แบบ) ว. ไม่มีเครื่องหมักหมมในสันดาน, หมดมลทิน, หมายถึง พระอรหันต์. (ส. นิราศรฺว).
• อาศรม    อาสม, อาสมบด น. ที่อยู่ของนักพรต. (ส.; ป. อสฺสม, อสฺสมปท).
• การพูดปราศรัยในที่สาธารณะ    การกล่าวสุนทรพจน์
• ทักษิณา    น. ของทำบุญ. (ส.).
• อาศิรพิษ    น. “ผู้มีพิษในเขี้ยว” คือ งู, อสรพิษ. (ส. อาศีรวิษ, อาศีวิษ; ป. อาสีวิส).
• อาศีรพิษ    น. “ผู้มีพิษในเขี้ยว” คือ งู, อสรพิษ. (ส. อาศีรวิษ, อาศีวิษ; ป. อาสีวิส).
• นิราศรัย    -ไส (แบบ) ว. ไม่อยู่เป็นที่, ไม่ติดอยู่กับที่. (ส.).
• น่าศรัทธา    น่าเลื่อมใส น่านับถือ น่าเชื่อถือ ศักดิ์สิทธิ์ ดียอดยิ่ง
• ปราศรัย    ปฺราไส น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คำปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).
• พนาศรม    พะนาสม น. อาศรมในป่า. (ส. วนาศฺรม).
• พนาศรัย    น. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).