กะบังรังเฝือก คือ

• ดู กะบัง ๒.

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• กะบัง     ๑ น. เครื่องบัง เช่น กะบังหมวก, เครื่องกั้น, เครื่องรับ, เช่น กะบังหอก. ๒ น. เครื่องมือจับสัตว์น้ำชนิดหนึ่ง
• บัง     ๑ ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. ๒ คำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด
• รัง     ๑ น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea siamensis Miq. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้แข็ง ใช้ในการก่อสร้าง. ๒ น. สิ่งซึ่งสัตว์พวกนก หนู
• เฝือ     ๑ น. ที่นา ๒๕ ตารางวา หรือ ๑๐๐ ตารางเมตร เรียกว่า เฝือหนึ่ง; ชื่อเครื่องมือค้นด้ายในการทอผ้า. ๒ ว. รก, ยุ่ง, เรื้อ; เคลือบคลุม, ไม่แจ่มแจ้ง,
• เฝือก     ๑ น. ของทำเป็นซี่ ถักให้ติดกันเป็นผืน สำหรับกั้นน้ำ ดักปลา หรือห่อศพ. ๒ น. อุปกรณ์ที่ใช้ดามกระดูกและข้อ มีหลายชนิดตามวัสดุที่ใช้
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• กะบังรอบ    มงกุฎ
• ซึ่งเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง    ซึ่งเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด ซึ่งเฝ้ามองอย่างะมัดระวัง
• เข้าเฝือก    ก. เอาเฝือกประกับแขนหรือขาเป็นต้นที่เดาะหักเพื่อให้ปรกติ.
• เฝือกคอ    เฝือกดามคอ
• เฝ้าบอก    ขอร้อง คอยบอก
• ใส่เฝือก    v. เอาเฝือกประกับแขนหรือขาที่เดาะหักเพื่อให้ปกติ ชื่อพ้อง: เข้าเฝือก ตัวอย่างการใช้: หากผู้ป่วยกระดูกหัก ควรให้การปฐมพยาบาล เช่น ห้ามเลือด ใส่เฝือก หรือดามกระดูกส่วนที่หักไว้
• กะบึงกะบอน    ก. โกรธอย่างแสนงอน, กะบอนกะบึง ก็ว่า. ว. ไม่รู้จักจบ, เง้า ๆ งอด ๆ, (ใช้แก่กริยา บ่น), กะบอนกะบึง ก็ว่า.
• เฝ้าสังเกต    ติดตาม ดูแล ตรวจ