กัจฉะ คือ

• กัดฉะ
  (ราชา) น. รักแร้, ใช้ว่า พระกัจฉะ. (ป.; ส. กกฺษ).

• ฉะ     ๑ ก. ฟันลงไป; ( ปาก ) คำใช้แทนกริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำห้อมล้อม เช่น ฉะปาก หมายความว่า ต่อยปาก, ฉะข้าว หมายความว่า กินข้าว. ๒
• คัจฉะ    คัดฉะ (แบบ) น. ไม้กอ เช่น คัจฉลดาชาติ. (ม. ร. ๔). (ป.).
• มัจฉะ    น. ปลา. (ป. มจฺฉ; ส. มตฺสฺย).
• เคจฉะ    เคดฉะ (แบบ) ก. ไป, ถึง, เช่น ผู้ข้าคุงควรเคจฉเล็ดลอดลุเขาคด. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ป. คจฺฉ).
• พระกัจฉะ    รักแร้ จั๊กแร้
• กัจฉปะ    กัดฉะปะ (แบบ) น. เต่า เช่น หมู่มัจฉกัจฉปะทุกสิ่งสรรพ์. (ม. ร่ายยาว จุลพน). (ป., ส.).
• กัจฉา    กัดฉา (แบบ) น. สายรัดท้องช้าง. (ป.; ส. กกฺษา, กกฺษฺยา).
• วิจิกิจฉา    -กิดฉา น. ความสงสัย, ความเคลือบแคลง, ความลังเล, ความไม่แน่ใจ. (ป.; ส. วิจิกิตฺสา).
• ฉะฉี่    (กลอน) ว. ฉี่, เสียงดังอย่างเสียงของที่ทอดน้ำมัน.
• ฉะนี้    ว. ฉันนี้, เช่นนี้, อย่างนี้, ดังนี้, ดั่งนี้, เพราะฉะนี้, เพราะเหตุนี้.
• แฉะ    ก. เปียกหรือชุ่มน้ำอยู่เสมอ เช่น ถนนแฉะ ตาแฉะ, เปียกหรือชุ่มน้ำเกินไป เช่น ข้าวแฉะ; ไม่รีบร้อน, เฉื่อยชา, เช่น ทำงานแฉะ.
• ฉะกะ    ก. ระกะ เช่น โกมุทอุบลบานฉะกะ. (อนิรุทธ์).
• ฉะฉาด    (กลอน) ว. ฉาด, เสียงอย่างเสียงของแข็งกระทบกัน.
• ฉะฉาน    ว. อาการที่พูดห้าวหาญและชัดถ้อยชัดคำ, ฉาดฉาน ก็ใช้.
• ฉะฉ่ำ    (กลอน) ว. ฉ่ำ, ชุ่มชื้น.