กัปปิยะ คือ

• กับปิยะ
  ว. สมควร. (ป.).

• กัป     กับ น. อายุของโลกตั้งแต่เมื่อพระพรหมสร้างเสร็จจนถึงเวลาที่ไฟประลัยกัลป์มาล้างโลก, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ กัลป์ เช่น ชั่วกัปชั่วกัลป์
• กัปปิย     กับปิยะ ว. สมควร. ( ป. ).
• ปิย     ปิยะ- ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. ( ป. ).
• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• อกัปปิยะ    อะกับปิยะ- ว. ไม่ควร, ไม่เหมาะ. (ป.).
• กัปปิย-    กับปิยะ ว. สมควร. (ป.).
• กัปปิยภัณฑ์    น. สิ่งของที่ควรแก่ภิกษุ ได้แก่ ปัจจัย ๔ คือจีวร อาหาร ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค และสิ่งอื่น ๆ เช่น ร่ม รองเท้า.
• กัปปีย์    กับปี (ปาก) น. กับข้าว (ใช้เฉพาะภิกษุสามเณร), มักใช้เข้าคู่กับคำ จังหัน ว่า กัปปีย์จังหัน.
• ก็อปปี้    ฉบับสำเนา ฉบับก็อปปี้ สำเนา ของก็อป ของก็อปปี้
• ก๊อปปี้    ก๊อป เลียนแบบ
• ไปปิกนิก    ไปเที่ยวนอกบ้านและนําอาหารไปรับประทาน
• กัปปาสิก    (แบบ) ว. อันทอด้วยฝ้าย. (ดู กรรบาสิก).
• พินทุกัปปะ    น. การทำพินทุ คือ เขียนรูปวงที่มุมจีวรตามวินัยบัญญัติ. (ป. พินฺทุกปฺป).
• ูแห่กันไปป    กรู จับกลุ่ม รวมกลุ่ม รวมตัว
• กูดเกี๊ยะ    pteridium aquilinum