การประพฤติผิด คือ

• การทําผิด
  ความผิดพลาด
  มิจฉาจาร
  การปฏิบัติหน้าที่บกพร่องหรือไม่ถูกต้อง
  การประกอบโรคศิลปะที่บกพร่องหรือไม่ถูกต้อง
  การกระทําผิดกฎหมาย
  การกระทําผิดทางศีลธรรม

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การประพฤติ     วัต การปฏิบัติ ความประพฤติ
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประพฤติ     ปฺระพฺรึด น. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทำหรือปฏิบัติตน, การทำตาม, เหตุต้นเค้า. ก. ทำตาม, ปฏิบัติ, เช่น ประพฤติธรรม; กระทำ, ดำเนินตน,
• ประพฤติผิด     v. ปฏิบัติตนไปในทางที่ไม่ดี ชื่อพ้อง: ทำผิด, กระทำผิด คำตรงข้าม: ประพฤติถูก, ทำถูก ตัวอย่างการใช้: เพราะเขาประพฤติผิด
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• พฤต     พฺรึด น. คำฉันท์. ก. หมุน, เวียน; เกิดขึ้น. ว. กลม. ( ส. วฺฤตฺต).
• พฤติ     พฺรึด, พฺรึดติ- น. ความประพฤติ, กิจการ, ความเป็นไป; ลักษณะความเป็นอยู่, อาชีวะ; คำฉันท์. ( ส. วฺฤตฺติ; ป. วุตฺติ).
• ฤต     รึด น. กฎ, วินัย, (เช่นในพระศาสนา); ธรรมเนียม, ความจริง, ความชอบธรรม. ( ส. ).
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ผิ     สัน. ถ้า, หาก, แม้น.
• ผิด     ว. ไม่ตรงกับความจริงหรือที่กำหนดนิยมไว้, ไม่ถูก, ต่างไป, แปลกไป, เช่น ของสิ่งนี้ผิดกับสิ่งนั้น.
• การประพฤติดี    การกระทําที่ดี การกระทําแต่ความดี

• ศาสตราจารย์ดาร์ทเมาท์สอบสวนการประพฤติผิดทางเพศ
• แล้วการประพฤติผิดเรื่องดื่มของมึนเมา เป็นสาเหตุเดียว
• งั้น นั่นก็เป็นกรณีการประพฤติผิดชัดเจนเลย
• คนๆนี้ทำให้ภาพลักษณ์ของบริษัทเสื่อมเสียเนื่องจากการประพฤติผิด
• มันไม่มีการประพฤติผิดใช่ไหม
• นี่ถือเป็นความบกพร่องในการดูแล โปรดยกโทษให้หม่อมฉันสำหรับการประพฤติผิดนี้
• “ เรื่องร้องเรียน ” หมายความว่า เรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับการประพฤติผิดตามที่กำหนดไว้ในระเบียบนี้