การพูดพร่ำ คือ

• การพูดอย่างเร็ว ๆ ที่ไร้สาระ
  พูดพร่ำ
  พูดพึมพำ
  พูดอย่างรวดเร็วและไม่ชัดเจน
  การพูดซุบซิบ

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การพูด     คําพูด การเอ่ยปาก การเปล่งเสียง การกล่าวคําพูด การกล่าวคำพูด การร้อง คารม ฝีปาก ระดับสูงสุด สิ่งที่เปล่งออก เสียงร้อง เสียงเปล่ง วิทยา ศาสตร์
• รพ     รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• พูดพร่ำ     v. พูดมากจนเสียประโยชน์, อาการที่พูดไม่รู้จักจบ , , ชื่อพ้อง: พูดพล่าม, พูดรำพัน, พูดพร่ำเพรื่อ ตัวอย่างการใช้:
• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พร่ำ     พฺร่ำ ว. ร่ำไป, ซ้ำ ๆ ซาก ๆ, บ่อย ๆ, เช่น พร่ำบ่น พร่ำเพ้อรำพัน พร่ำสาธยายมนตร์.
• ร่ำ     ๑ ก. พูดซ้ำ ๆ, พร่ำ, เช่น ร่ำว่า ร่ำสั่ง ร่ำสอน; ตีแรง ๆ เช่น ร่ำด้วยไม้. ๒ ก. อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง ร่ำผ้า.
• การพร่ำ    การขอร้องอย่างไม่หยุด การรบเร้า
• การพูดพร่ํา    การพูดเรื่อยเปื่อย
• การพรมน้ำ    การประพรม
• การพลัดพราก    การจากไป ความร้าง ความห่างเหิน วิโยค การแยก การจาก การพราก การลาจาก
• การพูดซ้ำ    การพูดย้ำ การบรรเลงซ้ำ สิ่งที่กระทำซ้ำ สิ่งที่อัดใหม่ เรื่องซ้ำ

• มั่วไปกับการพูดพร่ำ ที่พ่นออกมาจากปากของเธอ
• ด้วยการพูดพร่ำว่า " ผมมันไม่ปลอดภัยเอลิน่าเลิกยุ่งกับผม "
• ไม่มีการพูดพร่ำอีกแล้วล่ะ