การระเหระร่อน คือ

• การพเนจร
  การเร่ร่อน
  การไร้ที่อยู่อาศัย

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• หระ     หะระ น. ชื่อพระอิศวร. ( ป. , ส. หร ว่า นำไป).
• ระร่อน     ( กลอน ) ก. ร่อน, ร่อนไปมา.
• ร่อ     ( กลอน ) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
• ร่อน     ก. อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวน้ำ เช่น ร่อนรูป ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ;
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• การระเหย    การสูญเสียน้ํา การกลายเป็นไอน้ํา การขจัดน้ำ
• การทําแห้งโดยการระเหิด    การทําแห้งแบบแช่แข็ง การแข็งตัวโดยใช้อุณหภูมิต่ํา
• การระเบิด    n. การปะทุแตกออกไป, การทำให้ปะทุแตกออกไป , ชื่อพ้อง: การปะทุ ตัวอย่างการใช้: นักข่าวรายงานการระเบิดที่สหรัฐอเมริกา
• สารที่ทำให้การระเหยช้าลง    สารยึดติด สารเกาะติด
• ระเหระหน    ว. ซัดเซไปตามบุญตามกรรม, ไม่เป็นที่เป็นทาง, เร่ร่อนไป, อยู่ไม่เป็นที่, เช่น ผู้ลี้ภัยสงครามต้องระเหระหนไปเรื่อย ๆ.
• การระเหยเป็นไอของน้ํา    ไอน้ํา