การระเหยเป็นไอของน้ํา คือ

• ไอน้ํา

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การระเหย     การสูญเสียน้ํา การกลายเป็นไอน้ํา การขจัดน้ำ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระเหย     ก. อาการที่ของเหลวกลายเป็นไอ.
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นไอ     เต็มไปด้วยไอ กลุ้มใจง่าย คลุมเครือไปด้วยหมอก คล้ายไอน้ำ มีหมอกมาก มีไอมาก เป็นทุกข์ง่าย เหมือนไอน้ำ
• ไอ     ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะอย่างควัน ลอยออกมาจากของที่ถูกความร้อนทำให้ระเหย. ๒ ก. อาการที่ลมพุ่งขึ้นมาจากปอดโดยแรง
• ขอ     ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
• ของ     น. สิ่งต่าง ๆ. บ. แห่ง (ใช้สำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ครอบครอง).
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• น้ํา     น้ํากิน น้ําดื่ม น้ําเปล่า น้ําดิบ อุทก อัมพุ ธาร ธารา ลําธาร สายธาร ห้วย ของเหลว ศิรา แม่น้ํา วารี สาคร ห้วงน้ํา แม่น้ําลําคลอง น้ําจืด น้ําสะอาด