การสราญใจ คือ

• การพักผ่อนหย่อนใจ
  การหาความบันเทิง

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• รส     น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยลิ้น เช่น เปรี้ยว หวาน เค็ม ฝาด, โดยปริยายหมายถึง ความไพเราะ เช่น กลอนบทนี้ไม่มีรส. ( ป. , ส. ).
• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• สราญ     สะ- ว. สำราญ.
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราญ     ก. รบ เช่น นักเลงเขาไม่หาญราญนักเลง.
• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• สําราญใจ    บันเทิง รื่นเริง สนุกสนาน หรรษา เบิกบาน เพลิดเพลิน สุขสําราญ สําราญ สําเริงสําราญ สนุก ออกรส ที่พอใจ ครึกครื้น ครื้นเครง รื่นรมย์ สราญ
• ความสําราญใจ    ความสนุก ความเพลิดเพลิน ความรื่นเริง ความสนุกสนาน
• สำราญใจ    ก. สบายใจ.
• ความสำราญใจ    ความจุใจ ความพอใจ ความมักน้อย
• ผู้เชี่ยวชาญในการสเก็ตช์ภาพ    คนทำแบบแผน คนยกร่าง คนร่าง คนร่างแบบ ช่างวาด ช่างสเก็ตช์ภาพ หมากรุก
• รำคาญใจ    ก. ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย เช่น น้อง ๆ มาเซ้าซี้เขาให้พาไปเที่ยวบ่อย ๆ จนเขารำคาญใจ.
• รําคาญใจ    รําคาญ เบื่อ ไม่สบายใจ