การเฆี่ยนด้วยแส้ คือ

• การหวดแส้
  การเฆี่ยน

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การเฆี่ยน     การด่าอย่างเจ็บแสบ การโบย การตี การหวด การฟาด การหวดแส้ การเฆี่ยนด้วยแส้ การลงแส้
• เฆี่ยน     ก. ตีด้วยหวายหรือไม้เรียวเป็นต้นเป็นการลงโทษ; ( ปาก ) เร่งความเร็ว เช่น เฆี่ยนมาด้วยความเร็ว ๑๘๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง, เอาชนะคู่แข่งขันอย่างขาดลอย
• เฆี่ยนด้วยแส้     ลงแส้ โบยด้วยแส้
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ด้วย     ว. คำแสดงกริยารวมหรือเพิ่ม เช่น สวยด้วยดีด้วย, แสดงกริยาร่วมกันหรือในทำนองเดียวกัน เช่น กินด้วย, แสดงความขอร้อง เช่น ช่วยด้วย บอกด้วย. บ.
• แส     ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
• แส้     น. ชื่ออุปกรณ์สำหรับปัดยุงหรือแมลง ทำด้วยขนหางม้า หรือทางจากที่ทุบปลายข้างหนึ่งเป็นเส้น เป็นต้น ลักษณะเป็นพู่ยาว มีด้าม; ชื่ออุปกรณ์สำหรับตีม้า
• แส้เฆี่ยน    แส้หนัง
• การเขียนด้วยมือ    คำนำหน้าชื่อหรือตำแหน่งของผู้หญิงโดยไม่ได้แสดงว่าเป็นหญิงที่แต่งงานแล้วหรือยัง ต้นฉบับ ต้นร่าง ระบับ หนังสือเอกสาร จดหมายหรืออื่น ๆ ที่เขียนด้วยมือ เอกสารที่เขียนด้วยมือ
• การเฆี่ยนอย่างแรง    การหวดอย่างแรง
• รอยนูนบนผิวหนังที่เกิดจากการเฆี่ยนตี    แนวแส้
• การอบด้วยแสง    การได้รับแสง อัตราการสะท้อนกลับ
• การเรียนด้วยตัวเอง    การศึกษาด้วยตนเอง