เฆี่ยนด้วยแส้ คือ

• ลงแส้
  โบยด้วยแส้

• เฆี่ยน     ก. ตีด้วยหวายหรือไม้เรียวเป็นต้นเป็นการลงโทษ; ( ปาก ) เร่งความเร็ว เช่น เฆี่ยนมาด้วยความเร็ว ๑๘๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง, เอาชนะคู่แข่งขันอย่างขาดลอย
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ด้วย     ว. คำแสดงกริยารวมหรือเพิ่ม เช่น สวยด้วยดีด้วย, แสดงกริยาร่วมกันหรือในทำนองเดียวกัน เช่น กินด้วย, แสดงความขอร้อง เช่น ช่วยด้วย บอกด้วย. บ.
• แส     ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
• แส้     น. ชื่ออุปกรณ์สำหรับปัดยุงหรือแมลง ทำด้วยขนหางม้า หรือทางจากที่ทุบปลายข้างหนึ่งเป็นเส้น เป็นต้น ลักษณะเป็นพู่ยาว มีด้าม; ชื่ออุปกรณ์สำหรับตีม้า
• การเฆี่ยนด้วยแส้    การหวดแส้ การเฆี่ยน
• แส้เฆี่ยน    แส้หนัง
• เฆียน    ทำให้เกิดอาการผื่นคัน ทำให้เป็นผื่นคัน หวด ตำ แหย่
• ผู้เฆี่ยน    ผู้ลงแส้ ผู้หวด ผู้โบย ผู้ตี
• เฆี่ยนตี    เฆี่ยน โบย ตี
• โบยด้วยแส้    ลงแส้ เฆี่ยนด้วยแส้
• การเฆี่ยน    การด่าอย่างเจ็บแสบ การโบย การตี การหวด การฟาด การหวดแส้ การเฆี่ยนด้วยแส้ การลงแส้
• รอยเฆี่ยน    รอยแส้หรือหวาย รอยโบย
• การอบด้วยแสง    การได้รับแสง อัตราการสะท้อนกลับ
• ซึ่งชื้นด้วยน้ําค้าง    ซึ่งชุ่มด้วยน้ําค้าง