การโหยไห้ คือ

• การคร่ําครวญ
  การร่ําไห้
  ความโศกเศร้าเสียใจ

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• รโห     น. ลับ, สงัด, เงียบ. ( ป. ).
• โหย     โหยฺ ก. อ่อนกำลัง, อ่อนใจ; ครวญถึง, ร่ำร้อง; มักใช้ประกอบคำอื่น ๆ เช่น โหยหา โหยหิว โหยหวน โหยไห้.
• โหยไห้     ก. ร้องไห้คร่ำครวญถึง.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• ไห     น. ภาชนะเคลือบดินเผา มีปากเล็ก ก้นเล็ก กลางป่อง สำหรับใส่กระเทียมดองหรือเกลือเป็นต้น.
• ไห้     ( วรรณ ) ก. อาการที่น้ำตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น ไห้ร่ำรักลูกไท้ ไห้บ่รู้กี่ไห้ ลูกแก้วกับตน แม่เอย. ( ลอ ), มักใช้เข้าคู่กับคำ ร้อง
• การโหยหา    n. การคร่ำครวญหา ชื่อพ้อง: ความปรารถนา ตัวอย่างการใช้: การโหยหาความรักเป็นพฤติกรรมของคนที่ขาดความอบอุ่นในวัยเด็ก
• การโหม่ง    การโหม่งลูก
• การโหม่งลูก    การโหม่ง
• การโหวต    การลงคะแนนเสียง
• การโห่ร้อง    คําอุทานแสดงความตื่นเต้น
• กรรโหย    กัน- (โบ; กลอน) ก. โหย, คร่ำครวญ, เช่น มีกระเรียนร้องก้องกรรโหย. (สมุทรโฆษ).
• การโมโหโทโส    การมีอารมณ์เกรี้ยวกราด การโกรธเคืองอย่างรุนแรง