โหยไห้ คือ

• ก. ร้องไห้คร่ำครวญถึง.

• โหย     โหยฺ ก. อ่อนกำลัง, อ่อนใจ; ครวญถึง, ร่ำร้อง; มักใช้ประกอบคำอื่น ๆ เช่น โหยหา โหยหิว โหยหวน โหยไห้.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• ไห     น. ภาชนะเคลือบดินเผา มีปากเล็ก ก้นเล็ก กลางป่อง สำหรับใส่กระเทียมดองหรือเกลือเป็นต้น.
• ไห้     ( วรรณ ) ก. อาการที่น้ำตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น ไห้ร่ำรักลูกไท้ ไห้บ่รู้กี่ไห้ ลูกแก้วกับตน แม่เอย. ( ลอ ), มักใช้เข้าคู่กับคำ ร้อง
• การโหยไห้    การคร่ําครวญ การร่ําไห้ ความโศกเศร้าเสียใจ
• หยิบโหย่ง    ว. กรีดกราย, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน, ไม่ทะมัดทะแมง, เช่น ท่าทางหยิบโหย่งอย่างนี้ จะไปทำมาหากินอะไรได้.
• ด้ายไหมกำมะหยี่    สิ่งทอกำมะหยี่
• กัลโหย    กัน- ก. กรรโหย เช่น สารเสียงหงสกัลโหย. (สมุทรโฆษ).
• ระโหย    ก. อิดโรยเพราะหิวหรืออดนอนเป็นต้น.
• หยุดโหม    ดับ หยุดกระพือ หยุดลุกไหม้
• หิวโหย    v. อดอยากไม่มีอาหารจะกิน ตัวอย่างการใช้: คนชนบทยากจนมีฐานะความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นไม่ต้องอดอยากหิวโหยต่อไปเพราะความช่วยเหลือจากรัฐ
• โหยง    โหฺยง ว. อาการที่กระโดดโดยฉับไวด้วยดีใจหรือตกใจ เช่น กระโดดโหยง สะดุ้งโหยง.
• โหยน้ํา    กระหายน้ํา หิวน้ํา อยากน้ํา
• โหยหา    ก. คร่ำครวญถึงบุคคลผู้เป็นที่รักซึ่งพลัดพรากจากไปเป็นต้น.
• โหยหิว    ก. รู้สึกอ่อนเพลียเพราะมีความหิวมาก.