ขวัดขวิด คือ

• ขฺวัดขฺวิด
  ก. กวัดไกว เช่น เท้ากวัดขวัดขวิดคือควัน. (ม. ฉันท์ มหาราช).

• ขวัด     ขฺวัด ก. ขวิด, กวัด, ขัด, เช่น แรดควายขวางขวัดอยู่. ( ลอ ).
• วัด     ๑ น. สถานที่ทางศาสนา โดยปรกติมีโบสถ์ วิหาร และที่อยู่ของสงฆ์หรือนักบวชเป็นต้น. ๒ ก. ตวัดขึ้น เช่น วัดเบ็ด, เหวี่ยงแขนหรือขาไปโดยแรง เช่น
• ขวิด     ๑ ขฺวิด ก. กิริยาของหมูป่าหรือสัตว์ที่ใช้เขาหรือนอทำร้าย, เสี่ยว, ชน. ว. อาการที่เดินสะดุดขาตัวเองเพราะอายหรือรีบร้อน เรียกว่า เดินขาขวิด.
• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิด     ก. อาการที่ทำให้น้ำพร่องหรือหมดไปด้วยวิธีวัก สาด หรือด้วยเครื่องวิดมีระหัดเป็นต้น เช่น วิดน้ำออกจากเรือ วิดน้ำออกจากบ้าน,
• ชิดขวา    อยู่ข้างขวา อยู่ด้านขวาไว้
• ถนัดขวา    ว. ที่ทำได้คล่องแคล่วด้วยมือขวา.
• บิดขวา    ว. เรียกอาการที่ห่มจีวรโดยม้วนชายด้านข้างทั้ง ๒ ให้เป็นลูกบวบหันเข้าทางขวาว่า ห่มบิดขวา.
• ด่านหรือสิ่งกีดขวาง    คอกกั้น ด่านขนอน
• กีดขวาง    ก. ขวางกั้นไว้, ขวางเกะกะ.
• ขัดขวาง    ก. ทำให้ไม่สะดวก, ทำให้ติดขัด.
• ขีดขวาง    จำกัด ถ่วง ทำให้ช้าลง เกะกะ
• ตัดขวาง    ตัดแบ่งออกเป็นสองส่วนเท่าๆกัน แบ่งออกเป็นสองส่วน ขวาง ทแยง มีรูเป่าที่ปลายข้างท่อ เส้นที่ตัดเส้นอื่นตั้งแต่2เส้นขึ้นไป
• ผู้ถนัดขวา    ผู้ใช้มือขวาเล่น
• ยอดขวัญ    จอมขวัญ จอมใจ มิ่งขวัญ ยอดรัก