ขวับเขวียว คือ

• ขฺวับ, ขฺวับเขฺวียว
  ว. เสียงหวดไม้เรียว.

• ขวับ     ๑ ขฺวับ, ขฺวับเขฺวียว ว. เสียงหวดไม้เรียว. ๒ ขฺวับ ว. เร็ว, ทันที, เช่น เหลียวขวับ.
• วับ     ว. ฉับพลัน, ฉับไว, ใช้ประกอบอาการของแสงหรือสิ่งมีรูปร่างซึ่งปรากฏให้เห็น แล้วหมดสิ้นหรือลับหายไปอย่างรวดเร็วในทันทีทันใด เช่น แสงหายวับ
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขว     เขฺว ว. เหไปนอกทาง, ผิดทาง, ไม่ตรงทาง.
• วี     ๑ ก. พัด, โบก. ๒ ดู หมอตาล .
• ไขว้เขว    ก. สับกัน; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า เอาของไปจำนำ.
• เขวี้ยง    v. เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง , ชื่อพ้อง: ขว้าง, โยน, ปา ตัวอย่างการใช้: เด็กชายกลุ่มใหญ่บิก้อนดินแห้งข้างคันนาเขวี้ยงลงน้ำดังจุ๋มจ๋อมกันอย่างสนุกสนาน
• ทําให้ไขว้เขว    กวนสมาธิ ทําให้งุนงง ทําให้สับสน ทําให้เสียสมาธิ
• ขวะไขว่เขวี่ย    ขฺวะไขฺว่เขฺวี่ย (กลอน) ก. ขวักไขว่ เช่น เดินขวะไขว่เขวี่ย. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
• ขวยเขิน    ก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
• ทำให้เขว    กวนใจ ทำให้รำคาญใจ ทำให้วอกแวก ทำให้ว้าวุ่น
• เขย่าขวัญ    1) v. ทำให้ตกใจกลัว, ทำให้หวาดผวาเพราะความกลัว , , ตัวอย่างการใช้: ภาพยนตร์เรื่องนี้เขย่าขวัญคนดูได้ทุกเพศทุกวัย 2) adj. ที่ทำให้ตกใจกลัว, ที่น่าหวาดผวาเพราะความกลัว , , , , ชื่
• เขวี้ยงทิ้ง    ขว้างทิ้ง ปาทิ้ง โยนทิ้ง กําจัด ทิ้ง โละ
• เขวี้ยงใส่    โยนใส่
• เข้าขวาง    สอดแทรก แทรก ยื่นมือเข้ามายุ่ง