ขะน่อง คือ

• (ถิ่น-อีสาน) น. อวัยวะส่วนหลังของลำแข้ง ตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า เช่น ตัว ๑ ขบขะน่อง. (ม. สำนวนอีสาน ชูชก), กระน่อง หรือกระหน่อง ก็เรียก.

• น่อง     ๑ น. กล้ามเนื้อที่อยู่ด้านหลังหน้าแข้ง. ๒ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Antiaris toxicaria Leschen. ในวงศ์ Moraceae ยางมีพิษ ใช้ทำยางน่อง.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ขะนาน    น. ทะนาน.
• กระน่อง    (ถิ่น-อีสาน) น. อวัยวะส่วนหลังของลำแข้ง ตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า, กระหน่อง ขะน่อง หรือ ขาน่อง ก็เรียก.
• คะนอง    ก. แสดงอาการร่าเริง, คึก, ลำพอง; พูดหรือทำเกินขอบเขต เช่น คะนองปาก คะนองมือ; เรียกอาการของฟ้าที่มีเสียงลั่นเปรี้ยง ๆ ว่า ฟ้าคะนอง.
• ระนอง    จังหวัดระนอง
• เขะขะ    ว. เกะกะ, กีดขวาง.
• นขะ    นะขะ- (แบบ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. (ป., ส.).
• มยูขะ    น. รัศมี. (ป., ส.).
• ลูขะ    (แบบ) ว. ปอน, เศร้าหมอง, เปื้อน. (ป.).
• สขะ    (แบบ) น. เพื่อน, สหาย. (ป., ส.).
• คณะนักร้อง    นักร้องประสานเสียง
• คะนองกาม    กําเริบกาม ฟองกาม
• คะนองปาก    สนุกปาก
• คึกคะนอง    คะนอง คึก ร่าเริง ลําพอง ฮึกเฮิม ฮึกเหิม ซน ซุกซน คึกคาม