ขาทนียะ คือ

• ขาทะ-
  (แบบ) น. อาหารควรเคี้ยว, มักใช้เข้าคู่กับคำ โภชนียะ เป็น ขาทนียโภชนียะ หมายความว่า อาหารที่ควรเคี้ยวและอาหารที่ควรบริโภค. (ป.).

• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ทน     ก. อดกลั้นได้, ทานอยู่ได้, เช่น ทนด่า ทนทุกข์ ทนหนาว, ไม่แตกหักหรือบุบสลายง่าย เช่น ของดีใช้ทน ไม้สักทนกว่าไม้ยาง. ว. แข็งแรง, มั่นคง, เช่น
• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• มทนียะ    มะทะ- ว. เป็นที่ตั้งแห่งความเมา, ที่ควรเมา. (ป.).
• มัทนียะ    มัดทะนียะ ว. เป็นที่ตั้งแห่งความเมา, ที่ชวนให้เมา. (ป. มทนีย).
• จําทน    ก้มหน้า จํายอม ฝืนใจ ซึ่งถูกบังคับ
• ฉาทนะ    ฉาทะนะ น. เครื่องปิดคลุม, เครื่องกำบัง, หนัง, การซ่อน, การบัง, เช่น ท้าวก็แรงสุกลพัสตรฉาทน อนนขาวตระดาษดุจสังข์ โสดแล. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). (ป., ส.).
• มาทนะ    มาทะนะ น. เครื่องทำให้เมา, เครื่องทำให้รื่นเริง. (ส.).
• วาทนะ    วาทะนะ น. การประโคม, การบรรเลงดนตรี. (ส.).
• หน้าทน    ว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.
• อภิวาทน์    น. การกราบไหว้. (ส., ป.).
• จันทน์ขาว    ดู จันทนา.
• บาทนิเกต    บาดทะนิเกด น. ที่รองเท้า, ม้ารองเท้า. (ส.).
• เข้าทําแทน    ทําการแทน
• ขาดระยะ    v. ไม่ต่อเนื่องกัน, ไม่ติดต่อกัน ชื่อพ้อง: ขาดตอน, ขาดช่วง ตัวอย่างการใช้: รถโดยสารสาธารณะขาดระยะและแน่นมาก ทำให้คนหันมาใช้บริการรถตู้กันมาก