มัทนียะ คือ
มัดทะนียะ
ว. เป็นที่ตั้งแห่งความเมา, ที่ชวนให้เมา. (ป. มทนีย).
- ทน ก. อดกลั้นได้, ทานอยู่ได้, เช่น ทนด่า ทนทุกข์ ทนหนาว, ไม่แตกหักหรือบุบสลายง่าย เช่น ของดีใช้ทน ไม้สักทนกว่าไม้ยาง. ว. แข็งแรง, มั่นคง, เช่น
- ยะ ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
- ขาทนียะ ขาทะ- (แบบ) น. อาหารควรเคี้ยว, มักใช้เข้าคู่กับคำ โภชนียะ เป็น ขาทนียโภชนียะ หมายความว่า อาหารที่ควรเคี้ยวและอาหารที่ควรบริโภค. (ป.).
- มทนียะ มะทะ- ว. เป็นที่ตั้งแห่งความเมา, ที่ควรเมา. (ป.).
- มัจฉริยะ น. ความตระหนี่. (ป.; ส. มาตฺสรฺย).
- มัตยะ มันตะยะ, มันไต, มัดไต, มัดตะยะ น. ผู้ที่ต้องตาย, ได้แก่ พวกมนุษย์ และสัตว์ดิรัจฉาน, คู่กับ อมร ผู้ไม่ตาย คือ เทวดา. (ส. มรฺตฺย; ป. มจฺจ).
- มัตสยะ มัดสะยะ, มัดสะหฺยา น. ปลา. (ส. มตฺสฺย; ป. มจฺฉ).
- มัทยะ มัดทะยะ น. น้ำเมา, เหล้า. ว. ซึ่งทำให้เมา, ซึ่งทำให้รื่นเริงยินดี. (ส., ป. มชฺช).
- (มัทนะ) มาจากเรื่อง มัทนะพาธา ในหนังสือศกุนตลา มัทนะพาธา ท้าวแสนปม ประมวลสุภาษิต พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ฉบับโรงพิมพ์รุ่งเรืองรัตน
- มัทนะ ๑ มัดทะนะ น. การย่ำยี, การบด, การทำลาย. (ป. มทฺทน; ส. มรฺทน). ๒ มัดทะนะ น. กามเทพ. (ป., ส. มทน).
- มีเทน น. สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นแก๊ส ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไวไฟ มีสูตร CH4 มีปรากฏในที่ซึ่งมีสารอินทรีย์ผุพังเน่าเปื่อย ในบ่อถ่านหิน ในแก๊สธรรมชาติ ใช้ประโยชน์เป็นแก๊สเชื้อเพลิง และใช้ในอุตสา
- มีระยะนาน นาน ยาวนาน
- มีเยอะแยะ เต็มไปด้วย มีมากมาย อุดมไปด้วย
- การวิ่งทนระยะทางไกล การวิ่งแข่งระยะทาง26ไมล์กับอีก385หลา
- มีผิวเป็นสีแทน มีผิวสีน้ําตาลไหม้ มีผิวเป็นสีน้ําตาลแดง
มือถือ