ขิกหัว คือ
- (โบ) ก. หัวเราะเบา ๆ เช่น พระลออดบ่ได้ ขิกหัว. (ลอ).
- ขิก ( ปาก ) น. เรียกรูปจำลองอวัยวะเพศชาย ใช้เป็นเครื่องรางของขลัง ว่า ไอ้ขิก อ้ายขิก หรือ ปลัดขิก, ขุนเพ็ด ก็เรียก.
- กห กระทรวงกลาโหม
- หัว ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
- ขัว (ถิ่น; กลอน) น. สะพาน.
- ขั้ว น. ส่วนที่ต่อของก้านดอกไม้ ใบไม้ ผลไม้ และอื่น ๆ.
- จิกหัว ก. เอามือขยุ้มผมแล้วรั้งไป; บังคับให้พุ่งไป เช่น เครื่องบินจิกหัวลง; กดขี่, ข่มขี่, เช่น จิกหัวใช้.
- ชกหัว v. เขกหรือโขกศีรษะด้วยกำปั้นเพราะเจ็บใจตัวเอง ชื่อพ้อง: ตีอกชกหัว ตัวอย่างการใช้: วันๆ เขาไม่คิดจะทำอะไรนอกจากตีอกชกหัวอย่างนี้
- ชักหัวคิว v. เรียกรับผลประโยชน์จากผู้ประกอบการ ตัวอย่างการใช้: บริษัทเราชักหัวคิวจากบริษัทร่วม ทำให้มีรายได้เพิ่มขึ้นมา
- บอกหัว (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กะโหลกหัว.
- ผงกหัว v. กระดกหน้าขึ้น ชื่อพ้อง: ผงกศีรษะ ตัวอย่างการใช้: เธอผงกหัวขึ้นมองเขาอย่างเต็มตาเมื่อฟังเขาพูดจบ
- หนักหัว ว. ที่ต้องใช้ความคิดมาก เช่น ปัญหาเศรษฐกิจเป็นปัญหาหนักหัว, หนักสมอง ก็ว่า; (ปาก) เป็นภาระของ, เป็นเรื่องของ, เช่น ถึงจะสุกคาขั้ว ก็ไม่หนักหัวใคร. (เพลงพื้นบ้าน), หนักกบาล หนักกบาลหัว หนักกะลาหัว หร
- เขกหัว มะเหงก เขก โขก
- โงกหัว ง่วง โงก
- โพกหัว v. เอาผ้าหรือสิ่งของพันหรือพอกหัว , ชื่อพ้อง: โพก, โพกผ้า ตัวอย่างการใช้: ที่เปอร์เซียข้าราชการที่จะเข้าเฝ้าต้องโพกหัวด้วยผ้าหลายชั้น
- ขี้วัว มูลโค
มือถือ